سیاست های امنیت غذایی از منظر اسناد بالادستی در ایران

امروزه چالش هایی چون افزایش گرسنگی در سطح جهان، عدم وجود تعادل در رژیم غذایی روزانه افراد، تخریب محیط زیست و منابع طبیعی و دیگر مسائل ، باعث شده است مسئله امنیت غذایی به یکی از مهمترین مسائل جوامع بشری تبدیل شود. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ضرورت تامین نیازهای اساسی و رفع فقر و برطرف ساختن هر نوع محرومیت در زمینه تغذیه و رفاه فردی و اجتماعی در جامعه مورد تاکید قرار گرفته و در برنامه های توسعه و سند چشم انداز بیست ساله کشور نیز به بهبود وضعیت امنیت غذایی توجه ویژهای مبذول شده است . در این تحقیق با رهیافت توصیفی -تحلیلی و مطالعه اسناد برنامه های توسعه بعد از انقلاب اسلامی ، سند ملی دانش بنیان امنیت غذایی ، قانون اساسی و سیاست های کلی نظام به استخراج مضامین آنها در چارچوب امنیت غذایی و تطبیق پذیری و کفایت این اسناد در تامین امنیت غذایی پرداخته شد. یافته های حاصل از بررسی اسناد بالادستی بیانگر آن است که به ارکان چهارگانه امنیت غذایی توجه نشده و همچنین عملکرد این اسناد بر اساس اهداف در نظر گرفته شده نبوده است . بنابراین توصیه می شود دولتمردان، سیاست گذاران، و برنامه ریزان کشوری اهتمام ویژه در راستای تحقق اهداف برنامه هفتم توسعه به عنوان مهم ترین برنامه کنونی کشور، را برای دستیابی موثر و پایدار به ارکان امنیت غذایی با نظارت کافی وبعضا سختگیرانه و با پیروی از بیانات مقام معظم رهبری در خصوص اهمیت تامین امنیت غذایی در دستور کار خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

برنامه های توسعه ، سند ملی دانش بنیان امنیت غذایی ، سیاست های کلی نظام ، قانون اساسی