نگاهی به شاخص های مناسب برای ساخت بازی رایانه ای سبک نقش آفرینی جهان باز بر اساس قصه ی فیروزشاه (داراب نامه) بیغمی

ساخت بازیهای رایانهای در سبکهای مختلف با استفاده از متون ادبی، یکی از روشهای رایج در صنعت- رسانه بازیسازی در جهان است. نمونههای موفق پرشماری در این حوزه هست که با توجه به پیشرفتهای فناورانه در دسترس در ایران و لزوم تولید محتوای فرهنگی با رویکرد ملی، پرداختن به مقوله ساخت بازیهای رایانهای اقتباسی از ادبیات و فرهنگ ایرانی را بیش از پیش ضروری میسازد. بر این اساس، هدف پژوهش این است که با نگاهی میانرشتهای و کاربردگرایانه، ضمن ارائه شاخصهای مناسب ساخت بازی رایانهای اقتباسی از متنی روایی با تحلیل ظرفیتهای مناسب یکی از آثار ادبیات عامه کلاسیک فارسی (دارابنامه بیغمی) به روش توصیفی- تحلیلی به این مساله پرداخته شود که این متن و آثار مشابه، چگونه میتوانند برای تولید بازی رایانه ای در سبک نقش‎آفرینی مورد استفاده قرار گیرند؛ با این وصف، به نظر می‎رسد وجود روایتی پر کنش با درونمایههای حماسی و غنایی در کنار تنوع فضا و مکانهای متفاوت برای ساخت مراحل مختلف بازی جهان باز و تکیه بر قهرمانانی مبارز و چالشجو، که در فضایی تعاملی، ظرفیت تولید هیجان و ایجاد همذات پنداری قابل قبولی دارد به همراه تعدد شخصیت ها و تراکم کنشهای پرفراز و نشیب آنها برای خلق انواع کشمکشهای جسمی در کنار ظرفیت طراحی چالشهای ذهنی در قالب چارچوب جستجو و انواع ماموریتهای اصلی و فرعی، بستر آماده ای است که آثار این نوع از ادبیات را برای تولید بازیهای رایانهای با رویکرد اثرگذاری فرهنگ بومی مناسب کرده است.

کلیدواژه ها:

computer games ، Darabnameh ، Role Playing Game. ، Folk literature ، ادبیات عامه ، بازی رایانه ای ، داراب نامه ، سبک نقش آفرینی.