ساختار کالبدی- فضایی در کیفیت زندگی عابران پیاده در محله

شکل دهی به محیط های شهری برای تامین نیازهای گروه های مختلف و افزایش امنیت آن ها ضروری است. مثلا، محله ها اغلب با مشکلاتی از جمله پیاده روهای باریک و کمبود فضای سبز و امنیت روبه رو است. این مشکلات باعث احساس ناامنی می شود و ممکن است پتانسیل جرم زایی را افزایش دهد. شهر فضایی را تداعی می کند که در آن مردم تجمع یافته و زندگی خود را به شکل نسبتا دائمی بر اساس فعالیت های اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و مذهبی منطقه تامین می سازند. فضای مذکور می تواند مرکز اقتصادی، تجاری، دولتی، آموزشی و یا ترکیبی از آن ها باشد. نکته ی جالب توجه این است که در جهان دیدگاهی وجود دارد مبنی براینکه روش های شهرسازی موجود در طی چند دهه ی گذشته نتوانسته محیط کالبدی قابل قبول برای شهروندان ایجاد سازد. بر مبانی مسائل و مشکلات موجود در این زمینه و با توجه به مطالعات انجام شده، در این پژوهش به تبیین اثرات ساختار کالبدی-فضایی بر کیفیت زندگی عاربران پیاده در محله پرداخته شده است. برای نوشتن این پژوهش از روش توصیفی– تحلیلی و با مروری بر اسناد کتابخانه ای صورت گرفته شده است روش تحقیق حاضر کیفی و داده ها با ابزار کتابخانه ای از طریق کتب و نشریه های تخصصی گردآوری شده است. نتایج نشان داد که با توجه به گسترش سریع شهری و تبدیل انسان به یک رکن اساسی در شکل گیری شهرنشینی و مشکلات ناشی از آن، منجر به ایجاد فشارهای روحی و عصبی می گردد، نقش منفی در کیفیت زندگی افراد بازی می کند.

کلیدواژه ها:

ساختار کالبدی- فضایی ، مدیریت شهری ، کیفیت زندگی.