آیا ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان تاثیر دارد؟

مقدمه: عارضه آرنج تنیس بازان یکی از شایع ترین عوامل درد آرنج است. مبتلایان به این عارضه از درد، کاهش قدرت گرفتن دست و کاهش فعالیت های عملکردی که ممکن است تاثیر چشمگیری بر فعالیت های روزمره و سبک زندگی بگذارد، گلایه می کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه، ۴۴ فرد غیر ورزشکار مبتلا به آرنج تنیس بازان به صورت هدفمند و در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۳ مرد و ۹ زن) و کنترل (۱۶ مرد و ۶ زن) تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل یک بار تزریق کورتیکواستروئید، ۱۰ جلسه فیزیوتراپی و استفاده روزانه از باند آرنج تنیس بازان به مدت یک ماه دریافت کردند، درحالی که بیماران گروه تجربی علاوه بر دریافت مداخلات گروه کنترل، ۴ هفته، هر هفته دو جلسه به مدت ۱۰ دقیقه، ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم دریافت نمودند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسش نامه SF۳۶، پیش و پس از ۴ هفته اندازه گیری شد. داده ها با استفاده آزمون های تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل گردید (P<۰.۰۵). یافته ­های پژوهش: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین امتیاز کیفیت زندگی بیماران گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (P<۰.۰۵)، به طوری که در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، این امتیاز بهتر بود. بحث و نتیجه گیری: استفاده از ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم همراه با مداخلات متداول درمان بیماری آرنج تنیس بازان می تواند در بهبود کیفیت زندگی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Instrument assisted soft tissue mobilization (IASTM) ، Quality of life ، Tennis elbow ، ابزار کمک کننده به تحرک پذیری بافت نرم ، کیفیت زندگی ، آرنج تنیس بازان