بررسی اثر سطوح آبیاری و برخی از محرک های رشد گیاهی بر عملکرد گیاه کلزا(مطالعه موردی: استان اردبیل)

در کشاورزی نوین، مدیریت بهینه آبیاری با استفاده از محرک های رشد، از راه کارهای مقابله با اثرات کم آبی است.به منظور مقایسه اثرات سطوح مختلف آبیاری و محرک های رشد بر عملکرد کلزا، آزمایشی در سال زراعی ۹۸- ۱۳۹۷در ایستگاه مغان به صورت کرت های خرد شده (بلوک های کامل تصادفی) با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل فاکتور اصلی رژیم آبیاری در دو سطح؛ آبیاری بعد از ۷۰ الی ۸۰ و ۱۳۰ الی ۱۴۰ میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A در کرت اصلی بود و کرت فرعی با شش تیمار؛ تیمار اول: شاهد؛ تیمار دوم: محلول پاشی آمینواسید؛ تیمار سوم، کاربرد کود آبیاری اسید هیومیک؛ تیمار چهارم: محلول پاشی اسیدفولویک؛ تیمار پنجم: محلول پاشی عصاره جلبک دریایی و تیمار ششم: مصرف توام تیمارهای دوم، سوم و پنجم بود. نتایج نشان داد که مصرف اسیدهای آلی، اثرات تنش را کاهش داد. در شرایط آبیاری کامل، به ترتیب تیمارهای مصرف تلفیقی محرک های رشد> هیومیک اسید> فولویک اسید> عصاره جلبک دریایی> آمینواسید با افزایش ۲۲/۷، ۱۴/۳ ، ۶/۴، ۶/۳ و ۳/۴ درصدی نسبت به شاهد، بیشترین اثربخشی را داشتند. در شرایط تنش خشکی، بیشترین تاثیر به ترتیب شامل تیمارهای مصرف تلفیقی محرک های رشد> آمینواسید> عصاره جلبک دریایی> فولویک اسید> هیومیک اسید با افزایش ۳۱/۹، ۲۱/۳، ۱۵/۹، ۱۱/۹ و ۱۱/۱ درصدی نسبت به شاهد بود. در شرایط تنش خشکی تیمار ششم ( مصرف تلفیقی اسیدهای آلی ) به عنوان تیمار برتر جهت توصیه به کلزاکاران منطقه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

اسیدهای آلی ، تنش رطوبتی ، رژیم آبیاری و محرک های رشد