پژوهش پیش رو باهدف بررسی رابطه میان نوموفوبیا و
هویت اجتماعی در میان
جوانان شهر تهران طراحی و اجرا شده است. این پژوهش توصیفی و روش آن همبستگی است. تکنیک آن؛ پیمایش و ابزار اندازه گیری پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه
جوانان ۲۰ تا ۳۵ ساله
شهر تهران است که بر اساس اطلاعات مندرج در درگاه ملی آمار، ۳٬۲۷۸٬۹۲۹ نفر هستند. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه؛ ۱. سنجش نوموفوبیا؛ که توسط چاغلار یلدریم (۲۰۱۴) ساخته شده و ۲. پرسشنامه
هویت اجتماعی که در دو بعد فردی و جمعی و برگرفته از نظریات ریچارد جنکینز (۲۰۰۸) توسط صفاری نیا و روشن (۱۳۹۰) طراحی شده است. پرسشنامه ها از طریق گوگل فرم در میان
جوانان شهر تهران توزیع و تکمیل شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که وضعیت کلی
هویت اجتماعی جوانان مورد مطالعه، با میانگین ۶۵/۳ در حد بالاتر از متوسط (۴ از مقیاس ۵) اظهار شده و وضعیت کلی نوموفوبیا در میان
جوانان موردمطالعه، با میانگین ۹۳/۲ کمتر از حد معمولی (۳ از مقیاس ۵) ابراز شده است. میان مولفه «عدم توانایی برقراری ارتباط» از نوموفوبیا با بعد جمعی از
هویت اجتماعی رابطه منفی، قوی و معنی دار وجود داشته ولی با بعد فردی از
هویت اجتماعی رابطه معنی داری در سطح اطمینان ۹۵ درصد دیده نشد. میان مولفه «از دست دادن ارتباط» از نوموفوبیا با بعد فردی، بعد جمعی و وضعیت کلی
هویت اجتماعی رابطه منفی وجود دارد. همچنین میان مولفه «عدم دسترسی به اطلاعات» از نوموفوبیا با بعد فردی، بعد جمعی و وضعیت کلی
هویت اجتماعی رابطه منفی و قوی وجود داشته و هر اندازه عدم دسترسی به اطلاعات در نوموفوبیا قوی تر باشد،
هویت اجتماعی در میان
جوانان مورد مطالعه ضعیف تر است. نتایج همچنین موید آن است که میان مولفه «از دست دادن راحتی و آسایش» از نوموفوبیا با بعد فردی، بعد جمعی و وضعیت کلی
هویت اجتماعی رابطه منفی مشاهده شده است، بدین معنا که هر اندازه نوموفوبیا (در مولفه ترس از دست دادن راحتی و آسایش هنگام دوری از تلفن همراه) بیشتر باشد،
هویت اجتماعی جوانان مورد مطالعه در هر دو بعد فردی و جمعی، ضعیف تر یا پایین تر است. درمجموع، میان وضعیت کلی نوموفوبیا با بعد فردی، بعد جمعی و وضعیت کلی
هویت اجتماعی رابطه منفی و قوی وجود داشته و با افزایش نوموفوبیا از میزان
هویت اجتماعی جوانان شهر تهران کاسته می شود.
