داربست والدینی: مفهومی نوین در ارتقای ابعاد رشدی فرزندان (یک مطالعه مروری)

داربست فرآیندی است که در آن یک بزرگسال به کودک کمک می کند تا وظیفه ای را که به تنهایی نمی تواند انجام دهد را ، مدیریت کند. این رویکرد حمایتی در زمینه های مختلف نظیر آموزش، کلاس درس، و انگیزش مطرح شده و به تازگی به حوزه والدینی نیز بسط و گسترش یافته است؛ در این مقاله قصد داریم با مروی بر پژوهش های انجام شده پیرامون داربست زنی والدین، ابعاد و کاربردهای آن را تبیین نموده و به درک شفاف تری از این مفهوم نوپدید برسیم. روش پژوهش، مروری از نوع روایتی است. جامعه ی پژوهش شامل تمامی مقالاتی بود که با کلیدواژه های انگلیسی Parental Scaffolding, Maternal Scaffolding در پایگاههای داده؛ ResearchGate، PsycNet ،Google Scholar ،PubMed, National Institute Of Health (NLM) و کلیدواژه های فارسی داربست زنی والدین، تکیه گاه سازی والدین در پایگاه های مطالعاتی SID ,ISC و IranDoc ، MagIranدر فاصله زمانی ۱۹۸۴ الی ۲۰۲۴ و ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۳ جستجو شد. تعداد ۸۳ مقاله مورد بررسی قرار گرفت و از این جامعه با روش نمونه گیری هدفمند، و براساس ملاک های ورود و خروج پژوهش، تعداد ۱۶ مقاله بعنوان نمونه نهایی گزینش گردید و مطالعات حاصل از این منابع مقایسه، تحلیل و تفسیر و نتایج استخراج شد. نتایج نشان داد که داربست زنی والدین می تواند در حوزه های نوین و جدیدی در رشد فرزند مثمرثمر باشد.این حوزه ها شامل؛ رشد زبان، یادگیری و موفقیت تحصیلی، کارکردهای اجرایی و شایستگی های هیجانی-اجتماعی بودند. والدین می توانند با اتخاذ رویکرد داربست زنی، به شکل قابل توجهی به رشد همه جانبه کودکان خود کمک کنند. داربست زنی والدین می تواند به عنوان یک سبک فرزندپروری موثر و حمایتی شناخته شود که تاثیرات مثبتی بر ابعاد مختلف رشد کودکان دارد.

کلیدواژه ها:

داربست زنی ، والدین ، رشد فرزندان