اثربخشی موسیقی درمانی بر اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

مقدمه: کودکان مبتلا به اوتیسم در مدرسه اغلب در معرض تکالیفی قرار می گیرند که برای آنان چالش برانگیز است و به آن اشتیاقی ندارند و این موضوع سرزندگی تحصیلی آنان را کاهش می دهد. لذا ضرورت ارائه ی مداخله ای که بتواند اشتیاق و سرزندگی تحصیلی این کودکان را بهبود بخشد، احساس می شود. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی موسیقی درمانی بر اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش: پژوهش کاربردی حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با دوره ی پیگیری انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش را دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشغول به تحصیل در شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۸۰ نفر همراه مادرانشان تشکیل دادند. به منظور اجرای پژوهش ۳۴ مادر-پسر اوتیسم به صورت دردسترس انتخاب و تصادفا در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و پیش آزمون به وسیله پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (AES) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی (AVQ) اجرا شد. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و هفتگی موسیقی درمانی قرار گرفتند. گروه گواه در این مدت در لیست انتظار بودند. پس از اتمام جلسات درمانی و ۴۵ روز پس از آن، دو گروه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نسخه ۲۶ نرم افزار SPSS و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.نتایج: یافته ها نشان داد که اثر متغیر درون گروهی عامل زمان بر اشتیاق تحصیلی (۶۶۳/۰= E) و سرزندگی تحصیلی (۷۶۱/۰= E) معنادار است (۰۵/۰p≤). اثر متغیر بین گروهی مداخله نیز در افزایش اشتیاق تحصیلی (۶۹۹/۰= E) و سرزندگی (۷۰۶/۰= E) تحصیلی معنادار است (۰۵/۰p≤). به علاوه، نتایج در مرحله ی پیگیری نیز تداوم داشت (۰۵/۰p≤). بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر این بود که موسیقی درمانی می تواند به عنوان یک روش درمانی مناسب در افزایش اشتیاق و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اشتیاق تحصیلی ، اوتیسم ، سرزندگی تحصیلی ، موسیقی درمانی