بررسی حقوقی شرایط اعتبار قبول در قراردادها از منظر حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا

یکی از مهم ترین و اساسی ترین انواع قراردادهای مبادله ای عقد بیع است که ضرورت استفاده از آن در حوزه حقوق داخلی و حقوق بین الملل بیش از سایر عقود می باشد. از این رو احکام و مسائل حقوقی آن نیز بسیار گسترده تر بوده و به همین دلیل از اهمیت علمی و عملی فراوانی برخوردار است. لذا قبول یکی از ارکان جدایی ناپذیر قرارداد است که بدون تحقق صحیح آن ، تعهدی به وقوع نخواهد پیوست. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی شرایط قبول در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا و با روش تحلیلی-توصیفی به رشته تحریر در آمده است. نتایج پژوهش بیانگر این موضوع بود که راجع به شرایط قبول در هریک از نظام های حقوقی ایران و بیع بین المللی کالا اشتراکات زیادی وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که نحوه ایجاد قبول ، به موقع بودن قبول ، تطابق قبول با ایجاب ورضایی بودن قبول ، شرایطی است که نظامهای حقوقی مورد بحث مشترکا بدان پایبند میباشند.همچنین برخی از اختلافات جزئی در نظام های حقوقی مختلف وجود دارد که ضرورت اطلاع وآگاهی ایجاب کننده از قبول ، آگاهی قبول کننده از وجود ایجاب و لزوم تعیین مخاطب ایجاب از جمله آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

عقد بیع ، قبول ، کنوانسیون بیع ، حقوق ایران