واکاوی زمینه ها و بسترهای فرسایش امید اجتماعی در افغانستان

درحال حاضر، کشور افغانستان در ابعاد مختلف حیات اجتماعی، شرایط نامطلوب، اوضاع نابسامان و غیرقابل پیش بینی را می گذراند. قطعا شرایط مذکور به یک باره پدید نیامده و میدانی از علل در آن دخیل هستند. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، واکاوی زمینه ها و بسترهای پیدایی این وضعیت در افغانستان است و اینکه چه عواملی در شکل گیری این نابسامانی و فرسایش امید اجتماعی نقش دارند؟ این پژوهش در چارچوب پارادایم تفسیری و رویکرد کیفی، با روش نظریه زمینه ای و تکنیک مصاحبه عمیق اجرا شد. جامعه هدف تحقیق، بیست نفر از نخبگان کشور افغانستان بودند که در زمان مصاحبه در این کشور حضور داشتند. یافته ها نشان داد که در یک فرایند چندبعدی و تاریخی، مجموعه ای از عوامل در بروز وضعیت فعلی سهیم اند؛ انفعال مردم در برابر ظهور و افول نظام های سیاسی، دولت های ضعیف و نخبه گریزی ساختار مدیریتی (به عنوان شرایط علی)، وجود دولت های غیردموکراتیک و دخالتهای خارجی (به عنوان عوامل مداخله گر) و ساختارهای اجتماعی چندقومی- مذهبی، بی ثباتی سیاسی، فقر و بی سوادی (به عنوان شرایط زمینه ای) به عنوان مقولات اصلی مدل پارادایمی پیدایی وضعیت فعلی افعانستان استحصال شدند. هسته مرکزی هم گذشته نابسامان و آینده نامعلوم تعیین شد. نتیجه اینکه وضعیت نامطلوب فعلی، ریشه در گذشته ای نابسامان دارد و این وضعیت، آینده جامعه را مبهم و نامعلوم کرده که در نهایت، موجب کاهش امید اجتماعی و شکل گیری نگرش منفی نسبت به بهبود اوضاع اجتماعی شده است

کلیدواژه ها:

social hope ، Future ، Social Structures ، elites ، Afghan society