بررسی مفهوم شادکامی اجتماعی و عوامل موثر برآن(مطالعه موردی در استان مرکزی)

این پژوهش به بررسی یکی از مهم ترین موضوعات مطرح جامعه با عنوان احساس شادکامی اجتماعی می پردازد زیرا اساس شادکامی بر نگرش و ادراکات فرد مبتنی است و به حالتی اشارت دارد که از تجربه هیجان های مثبت و خشنودی تحقیقات همبستگی می باشد که در آن برای رسیدن به اهداف تحقیق از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شد. بدین صورت که در بخش نظری از کتاب ها، مجلات و تحقیقات پیشین استفاده شد و در بخش میدانی برای سنجش میزان شادکامی و عوامل تاثیر گذار بر آن از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است جامعه آماری تحقیق شامل افراد 15 تا 65 سال ساکن در نواحی شهری و روستایی استان مرکزی است و حجم نمونه آن 2000 نفر است نتایج حاصل از ترکیب گویه ها دربارل احساس شادکامی اجتماعی در بین پاسخگویان نشان می دهد که احساس شادکامی در بین 18/5 درصد از پاسخگویان در حد کم و خیلی کم می باشد و در مقابل 19/5 درصد پاسخگویان از احساس شادکامی بالایی برخوردار هستند و 62 درصد هم احساس شادکامی خود را در سطح متوسط ارزیابی کرده اند. اما عوامل تبیین کننده شادکامی اجتماعی بر طبق مدل تحلیل مسیر،نشان می دهد که در ابتدا متغیر امید ب آینده وارد معادله شده است، این متغیر دارای ضریب رگرسیونی 0/32 بر متغیر شادکامی اجتماعی می باشد و به عنوان مهم ترین متغیر تاثیرگذار بر شادکامی اجتماعی می باشد، متغیرهای بعدی به ترتیب عبارتند از: احساس مقبولیت اجتماعی با ضریب 0/28، ارضای نیازهای عاطفی با ضریب 0/26 بالا رفتن سن افراد با ضریب 0/28 ارضای نیازهای عاطفی با ضریب 0/26 بالا رفتن سن افراد با ضریب -0/08، احساس عدالت توزیعی با ضریب 0/07، فضای مناسب اخلاق عمومی با ضریب 0/06، عدم احساس محرومیت با ضریب 0/05، احساس امنیت با ضریب 0/05 و پایبندی به ارزش های دینی با ضریب 0/11 . در مجموع، متغیرهای مذکور توانسته اند 0/55 درصد از تغییرات یا واریانس متغیر شادکامی اجتماعی را تبیین کنند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، امید به آینده ، ارضاء ، نیازها و احساس محرومیت