تحلیل ارتباط بین هوش مصنوعی و خلاقیت در آموزش مجازی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 166

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EDPNU01_1249

تاریخ نمایه سازی: 13 آذر 1403

چکیده مقاله:

هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از پیشرفته ترین فناوری های عصر حاضر، تاثیر قابل توجهی بر حوزه های مختلف از جمله آموزش مجازی گذاشته است. تحلیل ارتباط بین هوش مصنوعی و خلاقیت در این بستر، رویکردی نوین و ضروری است که به بررسی چگونگی ارتقای فرآیندهای یادگیری، تشویق به تفکر خلاق و بهبود نتایج آموزشی می پردازد. این مقاله تلاش دارد نقش ابزارهای هوش مصنوعی، نظیر الگوریتم های یادگیری ماشین، سیستم های توصیه گر، و برنامه های یادگیری شخصی سازی شده را در تقویت خلاقیت دانش آموزان و دانشجویان بررسی کند.یافته های پژوهش نشان می دهند که هوش مصنوعی، از طریق ارائه محتواهای آموزشی تعاملی، تسهیل شبیه سازی های آموزشی، و ایجاد محیط های یادگیری تطبیقی، فرصت های بی نظیری برای پرورش خلاقیت فراهم می کند. این فناوری با تحلیل داده های رفتاری و عملکردی فراگیران، می تواند نیازهای آموزشی آن ها را به دقت شناسایی کرده و راهکارهای اختصاصی برای بهبود یادگیری ارائه دهد. افزون بر این، ابزارهای هوش مصنوعی قادر به تشویق فراگیران به کاوش و حل مسئله در محیط های نوآورانه هستند که این امر خلاقیت آن ها را به شکل چشمگیری تقویت می کند.با این حال، کاربرد هوش مصنوعی در آموزش مجازی با چالش هایی نیز همراه است. از جمله این چالش ها می توان به کمبود زیرساخت های مناسب، خطر وابستگی بیش از حد به فناوری، و مسائل مرتبط با حفظ حریم خصوصی اشاره کرد. این مقاله با مرور مطالعات پیشین و بررسی نمونه های کاربردی، نشان می دهد که چگونه می توان با مدیریت صحیح این چالش ها، از پتانسیل های هوش مصنوعی برای ایجاد محیط های آموزشی خلاقانه بهره برداری کرد.نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که تلفیق هوش مصنوعی با آموزش مجازی، نه تنها می تواند فرآیند یادگیری را متحول کند، بلکه به توسعه مهارت های خلاقانه فراگیران نیز منجر می شود. به ویژه، طراحی سیستم های هوش مصنوعی که بر تعامل انسانی تاکید دارند و توانایی پاسخ گویی به نیازهای متنوع فراگیران را دارا هستند، می تواند کلیدی برای موفقیت در آینده آموزش باشد.در نهایت، این مقاله تاکید دارد که خلاقیت در آموزش مجازی، یک نیاز حیاتی برای آمادگی در برابر چالش های قرن بیست ویکم است و هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند در خدمت تحقق این هدف باشد. این پژوهش با ارائه پیشنهاداتی برای بهبود کارکرد هوش مصنوعی در بستر آموزش مجازی، مسیرهای نوینی برای تحقیقات آینده و بهبود سیستم های آموزشی ارائه می دهد.

نویسندگان

علی اکبر ملک زاده

کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پیام نور تهران جنوب

ام البنین قبادی ترنیک

کارشناسی دبیری زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

فاطمه میرزای چهل من سنگ

کارشناسی الهیات گرایش فقه و مبادی اصول دانشگاه پیام نور مشهد (فراگیر)

مهناز دلیریان مقدم

کارشناسی آموزش وپرورش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی