امکان تعزیر زوجه ناشزه

یکی از پیچیده ترین مباحث فقهی و حقوقی، بحث نشوز زوجه است. عدم تمکین زوجه از روی عصیان، به زوج حق می­دهد  که تعهدش به پرداخت نفقه ساقط شود، حق قسم زوجه از بین برود، دعوای الزام به تمکین را طرح و در نهایت زوجه را طلاق دهد. سالیان دراز است که محاکم حکم الزام به تمکین صادر می­کنند، ولی نمی­توانند آن ­را مانند سایر احکام اجرا کنند. چگونه امکان دارد اجرائیه دادگاه، زنی را به زور به اطاعت جسمی و روحی از شوهرش مجبور کند؟! پس، به ناچار دعوای تمکین بی­اثر می­ماند و تنها  ضمانت اجرای مدنی نشوز زوجه، محرومیت از نفقه، سقوط حق قسم و طلاق است. سوال این نوشتار این است که آیا این ظرفیت در حقوق ایران وجود دارد که در قبال زوجه­ای که از وظایف زوجیت استنکاف می­کند، علاوه بر واکنش­های مدنی، متوسل به واکنش­های کیفری شد یا خیر؟ فرضیه­ای که به اثبات می­رسد این است که علی­رغم تردید در کارایی ضمانت اجراهای کیفری در کانون خانواده، جرم­انگاری استنکاف زوجه از وظایف زوجیت، به دلیل مغایرت چنین استنکافی با مصالح متعالی شریعت و آثار منفی اجتماعی آن، ضروری است؛ البته در این ارتباط مجازات در صورتی ممکن خواهد بود که نشوز زوجه در دادگاه به اثبات برسد؛ روش تحقیق اسنادی و کتابخانه­ای است.

کلیدواژه ها:

تعزیر ، استنکاف از وظایف زوجیت ، زوجه ، تمکین ، نشوز