تعیین نیاز آبی انگور در منطقه سی سخت و اثر کاربرد کم آبیاری و تفاله شیرین بیان بر عملکرد و کیفیت میوه

پژوهشی دو ساله روی انگور رقم عسکری در منطقه سی سخت به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. فاکتور اول کم آبیاری و آبیاری موضعی ناحیه ریشه در چهار سطح شامل آبیاری (۱۰۰، ۸۰، ۶۰ و ۴۰ درصد نیاز آبی) و فاکتور دوم مالچ تفاله شیرین بیان در سه سطح شامل بدون کاربرد تفاله شیرین بیان(شاهد)، کاربرد تفاله شیرین بیان در سطح خاک سایه انداز تاک و ترکیب شده با خاک به عمق ۴۰ سانتی متر بود. در ابتدا نیاز آبی تاک در منطقه سی سخت به میران ۵۲۴۹ متر مکعب در هکتار بر اساس نرم افزار NTEWAT محاسبه و سپس تیمارهای کم آبیاری و آبیاری موضعی ناحیه ریشه اجرا گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که کاربرد کم آبیاری و آبیاری موضعی و مالچ تفاله شیرین بیان تاثیر معنی داری بر میزان عملکرد و ویژگی های کیفی میوه انگور داشت. بیشترین میزان عملکرد تاک در تیمار کاربرد رژیم آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبی به مقدار ۲۰/۸۵ کیلوگرم در تاک مشاهده گردید که با تیمار ۶۰ درصد نیاز آبی و کاربرد تفاله شیرین بیان تفاوت معنی داری را نشان نداد. همچنین بیشترین شاخص رسیدگی میوه انگور در تاک های تیمار شده با مالچ تفاله شیرین بیان (۴۰ سانتی متر در محدوده ریشه) و کاهش نیاز آبی به میزان ۸۰ درصد نیاز آبی در مقایسه با سایر تیمارها مشاهده گردید. بنابراین استفاده از روش های کم آبیاری (۶۰ تا ۸۰ درصد نیاز آبی) همچنین کاربرد تفاله شیرین بیان به میزان ۴۰ سانتی متر در محدوده ریشه انگور توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

کم آبیاری ثابت ، کم آبیاری بخشی و کم آبیاری تنظیم شده ، عملکرد ، تاکستان