اعمال روش هوش مصنوعی در ارزیابی میزان سایش ابزار بصورت غیرمستقیم

هدف در روش هوش مصنوعی کامپیوتری کردن تجربیات و مهارت تراشکاران ماهر است به گونه ای که در ماشینهای تراش کنترل شونده با کامپیوتر بدون دخالت انسان و با نظارت کامل کامپیوتر بر فرآیند، شرایط مطلوب براده برداری حاصل گردد. در روشهای متداول کنترل سایش ابزار پس از توقف براده برداری و باز کردن ابزار، بطور تقریبی چشمی و یا با کولیس سطح سائیده شده زیر ابزار به عنوان سطح سایش اندازه گیری میشود و با رسیدن طول خط سایش به حد خاصی (0/75 میلیمتر) ابزار به عنوان فرسوده تلقی میشود. بکارگیری این روش در براده برداری ممتد مستلزم توقف، باز کردن ابزار، اندازه گیری طول خط سایش، بستن مجدد و تنظیم مجدد ابزار خواهد بود که هزینه زمانی و ریالی قابل توجهی را به تولید تحمیل خواهد کرد. در این تحقیق تلاش میشود معیاری تعیین شود تا بر مبنای روش هوش مصنوعی به صورت غیر مستقیم، سایش قابل تخمین باشد. سه پارامتر ضخامت براده، شعاع انحناء پیچش براده و رنگ براده به عنوان سه معیار مبنا در نظر گرفته میشود و در محدوده وسیعی از سرعتهای برش و پیشروی های متداول ماشینکاری، آزمایشهای براده برداری صورت گرفته و تغییرات این پارامترها در اثر سایش ابزار رصد خواهد شد. دستآورد این تحقیق تعیین معیار هدفی است که تغییرات آن همراه با سایش ابزار مشهودتر باشد به گونه ای که به راحتی قابل ارزیابی باشد. بعلاوه جهت عمومیت بخشیدن به نتایج، شرایط برادهبرداری منقطع مطابق آنچه در فرزکاری دیده میشود نیز به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفت. نتاج این بررسی نشان میدهد که در مجموع مناسبترین پارامتر جهت کنترل غیرمستقیم سایش ابزار رنگ براده است هر چند که در براده برداری منقطع شعاع پیچش براده هم تغییر محسوسی دارد. اما پارامتر هدف جدیدی که این تحقیق معرفی کرده تغییر محسوس شکل براده است.

کلیدواژه ها:

سایش ابزار ، روش هوش مصنوعی ، رنگ براده ، ضخامت براده ، شعاع پیچش براده