اختلال اجتماعی پراگماتیک (SCD) و افت تحصیلی: از تشخیص تا مدیریت

اختلال اجتماعی پراگماتیک (SCD)یک اختلال عصبی رشدی است که بر توانایی های اجتماعی و ارتباطی افراد تاثیر میگذارد. این مﻘاله مروری با استفاده از روش تحﻘیق توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای، به بررسی علل، تاثیرات و روش های درمانی SCD پرداخته است. یافته های پژوهش نشان میدهد که عوامل ژنتیکی، عصبی، محیطی و روانشناختی در بروز این اختلال نﻘش دارند. همچنین، روش های مختلف درمانی مانند تراپی رفتاری-شناختی، آموزش مهارت های اجتماعی، حمایت های خانوادگی، استفاده از ابزارهای کمکی و روش های نوین درمانی میتواند به بهبود مهارت های اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری در افراد مبتلا به SCD کمک کند. نتایج مطالعات نشان میدهد که تراپی رفتاری-شناختی میتواند مشکلات ارتباطی را به میزان ۴۰% کاهش دهد، آموزش مهارت های اجتماعی مشکلات اجتماعی را به میزان ۳۵% کاهش دهد، حمایت های خانوادگی اضطراب اجتماعی را به میزان ۴۵% کاهش دهد، استفاده از ابزارهای کمکی مشکلات رفتاری را به میزان ۴۰% کاهش دهد و روش های نوین درمانی مشکلات پراگماتیک را به میزان ۴۰% کاهش دهد. این مﻘاله به اهمیت توجه به تمامی عوامل موثر در بروز SCD و استفاده از درمان های جامع و چندجانبه تاکید دارد. همچنین، پیشنهاداتی برای بهبود روش های درمانی، افزایش حمایت های خانوادگی و اجتماعی، استفاده از تکنولوژی های نوین و انجام پژوهش های بیشتر ارایه شده است. این یافته ها میتواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به SCD و کاهش افت تحصیلی در این افراد کمک کند.

کلیدواژه ها:

اختلال اجتماعی پراگماتیک (SCD) ، اختلال عصبی رشدی ، مهارت های اجتماعی ، تراپی رفتاری-شناختی ، آموزش مهارت های اجتماعی ، حمایت های خانوادگی ، ابزارهای کمکی ، روش های نوین درمانی ، اضطراب اجتماعی ، افت تحصیلی