اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر استرس ادراک شده و تصویر بدنی بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی

عوامل روانشناختی از جمله عوامل مهم و زیربنایی در درمان بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر استرس ادراک شده و تصویر بدنی بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی و مطب روانپزشکان و متخصصان تغذیه شهرستان نجف آباد در سال ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ می شد که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند. از این جامعه ۳۶ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه ۱۸ نفری کنترل و آزمایش بر اساس متغیرهای سن، جنسیت، تحصیلات و سابقه ابتلا به بیماری همتاسازی شدند. در ادامه پرسشنامه های استرس ادراک شده و تصویر بدنی به عنوان پیش آزمون بر روی شرکت کنندگان هر دو گروه اجرا شد. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش از ۸ جلسه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برخوردار شدند در حالی که شرکت کنندگان گروه کنترل هیچ گونه مداخله روانشناختی دریافت نکردند. در نهایت پرسشنامه های مذکور به عنوان پس آزمون بر روی شرکت کنندگان هر دو گروه اجرا و داده های حاصل با روش های آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) و با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۸ تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش نمرات استرس ادراک شده و افزایش نمرات رضایت از تصویر بدنی در مرحله پس آزمون موثر بوده است. بر این اساس می توان گفت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، یک مداخله روانشناختی مناسب برای کاهش استرس ادراک شده و بهبود تصویر بدنی در بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی می باشد و می تواند در درمان همه جانبه و کامل تر این بیماران به متخصصان و درمانگران این حوزه کمک نماید.

کلیدواژه ها:

درمان تعهد و پذیرش ، استرس ادراک شده ، تصویر بدنی ، بی اشتهایی عصبی