طراحی الگوی پارادایمی مزیت رقابتی پایدار در صنعت گردشگری دریایی؛ با محوریت سازمان بنادر و دریانوردی

گردشگری دریایی یک بازار ویژه است که با مصرف منابع دراختیار زمینه های ارزآوری و اشتغال زایی برای کشورهایی دارای خط ساحلی را فراهم می سازد. برای بسیاری از کشورهای جزیره ای و اقتصادهای ساحلی، این فعالیت گردشگری منبع مهمی از پایداری اقتصادی است. امروزه توسعه گردشگری دریایی به عنوان یک هدف مهم در مقیاس ملی می تواند درنظرگرفته شود. هدف این پژوهش طراحی الگوی پارادایمی مزیت رقابتی پایدار در صنعت گردشگری دریایی با محوریت سازمان بنادر و دریانوردی می باشد. رویکرد روش شناسی تحقیق کیفی و بر پایه تئوری داده بنیاد بوده است. داده های میدانی از طریق مصاحبه نیمه ساخت یافته با ۱۲ نفر از خبرگان حوزه مدیریت گردشگری، مدیریت بازرگانی و مدیریت دولتی مرتبط با حوزه دریانوردی و از روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی، گردآوری شد. بر اساس تحلیل مصاحبه ها در مرحله اول ۶۳۳ کد اولیه استخراج و در مرحله کدگذاری باز با شناسایی ۴۹۱ کد معنایی مشترک، ۱۱۴ مقوله باز به دست آمد. در مرحله کدگذاری محوری ۴۱ مقوله و در مرحله پایایانی ۶ مقوله گزینشی همسو با رهیافت نظام مند استراوس و کوربین (۱۹۹۸) به قرار زیر به دست آمد: شرایط علی (جهت گیری های ایدئولوژیک گرا در مفروضات رقابت ساز)، پدیده محوری (توسعه بینش رقابت پذیر)، شرایط زمینه ای (جهت گیری های توسعه بخش نظام درون سازمانی)، شرایط مداخله گر (چندجانبه گرایی رصد محیطی)، استراتژی ها (زیست بوم استراتژی های رقابتی پایدار)، پیامدها (تعالی گرایی سازمانی در جهت گیری های رقابتی). بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که ضرورت توجه و پرداختن به توسعه گردشگری دریایی نه از منظر فعالیت های خاص تجارت دریایی به عنوان یک فعالیت مکملی یا مازاد و یا حتی مقطعی در صنعت دریایی، بلکه به عنوان یک فعالیت مستمر، پایدار، محوری و اساسی در صنعت دریایی کشور می بایست موردتوجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مزیت رقابتی پایدار" ، رقابت پذیری گردشگری" ، " ، گردشگری ساحلی و دریایی"