بررسی تاثیر عوامل فردی و سازمانی، بر بهره وری پژوهشی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه عوامل فردی و سازمانی با بهره وری پژوهشی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران می باشد. روش شناسی: در این پژوهش که از نوع کاربردی است، به منظور به منظور انجام آن از روش کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه پژوهش مورد نظر را ۸۴۲ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران که در سال ۱۳۹۳، در پایگاه Web of science مقاله نمایه شده دارند تشکیل می دهد. داده های مربوط به عوامل فردی و سازمانی از مرکز فناوری های مجازی دانشگاه تهران (انفورماتیک) و داده های مربوط به بهره وری پژوهشی از بخش هوش سازمانی مرکز فناوری های مجازی دانشگاه تهران و پایگاه Wos استخراج گردید.     یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد، بین جنسیت و بهره وری پژوهشی با معیار تصمیم۲۲۶.۰و آماره آزمون ۱۶۲.۰ بین متغیر سن و بهره وری پژوهشی با معیار تصمیم (۷۳.۰) و آماره آزمون (۶۲.۰)، بین حوزه های موضوعی و بهره وری پژوهشی با معیار تصمیم (۸.۰) و آماره آزمون (۱۱۹.۰) رابطه وجود ندارد ولی بین مرتبه علمی و بهره وری پژوهشی اعضای هیئت علمی با معیار تصمیم (۳.۰) و آماره آزمون (۵۰.۰) رابطه وجود دارد، به دست آمده است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که در حوزه علوم پایه زنان بیشترین تولیدات را داشته اند، ولی در سایر حوزه ها تولیدات چندانی نداشته اند، همچنین محدوده سنی تاثیر چندانی در میزان تولیدات نداشته است، اما محل اخذ مدرک و مرتبه علمی تاثیراتی بر بهره وری پژوهشی داشته است، یعنی هرچه دانشگاه محل تحصیل از سطح بالاتری برخوردار باشد و اعضای هیئت علمی مرتبه بالاتری داشته باشند تولیدات علمی بالاتری دارند.

کلیدواژه ها:

بهره وری پژوهشی ، هیئت علمی ، دانشگاه تهران ، عوامل فردی ، عوامل سازمانی