شناسایی عوامل کلیدی و پیشران های موثر بر توسعه تفکر انتقادی مدیران دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران

زمینه و هدف: این پژوهش باهدف شناسایی و تحلیل پیشران های کلیدی موثر بر توسعه تفکر انتقادی مدیران در دافوس آجا انجام شده است. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی - تحلیلی با رویکرد آمیخته با طرح اکتشافی متوالی  انجام شده است. برای شناسایی عوامل کلیدی و پیشران های موثر بر توسعه تفکر انتقادی متون به صورت نظام مند مرور شد، علاوه بر آن، مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۹ تن از مدیران ارشد دافوس به عنوان مشارکت کنندگان پژوهش انجام شد. در بخش کیفی، داده ها با مکس کیودا تحلیل شد و برای اعتبار پژوهش، از ناظر بیرونی، مرور همتایان و آزمون کاپا استفاده شد که مقدار آن برابر با ۰.۷۹ به دست آمد. در بخش کمی، پرسشنامه مقایسات زوجی (ماتریس اثرات متقابل) با نرم افزار میک مک، توسط همان ۱۹ مدیر، وزن دهی و میزان اثرگذاری و اثر پذیری اندازه گیری شد. یافته ها: در بخش کیفی پیشران های توسعه تفکر انتقادی مدیران دافوس در چهار دسته کلی: عوامل فردی و شناختی؛ عوامل سازمانی؛ عوامل محیطی و عوامل استراتژیک شناسایی شد. در بخش کمی  پیشران «هوشمندی و بینش انتقادی» با وزن نهایی اثرگذاری مستقیم ۳۳.۳ و اثرگذاری بالقوه ۴۲۶۲۱ در رتبه اول قرار دارد. پیشران «فرهنگ دانشگاهی» نیز با وزن نهایی اثرگذاری مستقیم ۳۳.۳ و اثرگذاری بالقوه ۴۲۵۷۶ در رتبه دوم است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که توسعه تفکر انتقادی مدیران یک فرایند پیچیده و چندوجهی است که نیازمند توجه به تعاملات پویا بین پیشران ها است. پژوهش حاضر با ارائه مدلی جامع تر و دقیق تر، گامی نوآورانه در تحلیل و شناسایی پیشران های کلیدی این فرایند برداشته است و می تواند به بهبود کیفیت تصمیم گیری و عملکرد مدیران کمک کند.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، پیشران ها ، میک مک ، مدیران دافوس آجا