تاثیر کاربرد همزمان پیش تیمار و محلول پاشی با عنصر روی، بر بهبود عملکرد برنج رقم هاشمی و غنی سازی زیستی دانه

پیش تیمار بذر و محلول پاشی با محلول حاوی روی مبتنی بر تماس بیشتر و مقدار کمتر نتایج موفقیت آمیزی در افزایش عملکرد کمی و کیفی  برنج داشته است. به منظور بررسی تاثیر این دو روش بر محتوای روی دانه و خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی برنج رقم هاشمی، آزمایشی گلدانی در هوای آزاد در طی سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ و صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. عامل های آزمایشی شامل: پیش تیمار بذر با سولفات روی در چهار سطح شامل بدون پیش تیمار بذر (شاهد)، پیش تیمار بذر با محلول ۵ در هزار سولفات روی به مدت ۶ ، ۱۲ و ۲۴ ساعت، خاک در دو سطح (با و بدون کمبود روی ) و محلول پاشی با روی در دو سطح (بدون محلول پاشی و محلول پاشی با کود روی کلات شده با اسید آمینه گلایسین به میزان یک کیلوگرم در هکتار و با غلظت ۵ در هزار در مراحل حداکثر پنجه زنی، آبستنی و آغاز رسیدن دانه بودند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان تاثیر ناشی از کاربرد تیمار ترکیبی پیش تیمار بذر با به مدت ۶ ساعت و محلول پاشی بود که نسبت به شاهد ۱ (خاک بدون کمبود روی) و شاهد ۲ (خاک با کمبود روی) به ترتیب ۷۸/۱ و ۳۹/۱ برابر سبب افزایش در عملکرد دانه شدند. همچنین تیمار ترکیبی ناشی از پیش تیمار بذر با به مدت ۶ ساعت و محلول پاشی با کود روی کلات شده با اسید آمینه گلایسین به میزان یک کیلوگرم در هکتار و با غلظت ۵ در هزار در مراحل حداکثر پنجه زنی، آبستنی و آغاز رسیدن دانه سبب افزایش محتوای روی در کاه و کلش و دانه برنج نسبت به شاهد ۱ و شاهد ۲ به ترتیب ۸۰/۱ برابر، ۲۵/۹۹ درصد، ۸۰/۱ برابر و ۴۵/۴۶ درصد شد.

کلیدواژه ها:

اسید آمینه ، برنج هاشمی ، سولفات روی ، کمبود روی ، گلایسین