تحلیل زیست پذیری بافت های فرسوده مسکونی شهری با تاکید بر پیشگیری از جرم و تامین امنیت (موردمطالعه: منطقه ۱۲ شهر تهران)

امنیت یکی از الزامات اساسی کیفیت زیست شهروندان محسوب می شود. منطقه ۱۲شهر تهران ، به عنوان یکی از مناطق ورودی اصلی شهر در جنوب تهران با پذیرش انواع قومیت ها و مهاجرین، وجود معتادین، متکدیان، کارتن خواب ها،کودکان کار و... ، بستری مناسب برای ایجاد فضاهای ناامن و افزایش میزان جرم در این منطقه گردیده است. هدف این تحقیق تحلیل زیست پذیری بافت های فرسوده مسکونی منطقه ۱۲ شهر تهران با تاکید بر پیشگیری از جرم و تامین امنیت بوده است. مطالعه حاضر از نوع «کاربردی» و به روش «کمی-پیمایشی» بوده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنان منطقه۱۲شهر تهران بوده که حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر برآورد گردید. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه محقق ساخته بوده که به صورت در دسترس غیر تصادفی در بین حجم نمونه توزیع و جمع آوری گردیده،  برای تعیین روایی پرسشنامه از سنجه KMO در قالب آزمون تحلیل عاملی استفاده که  روایی آن به مقدار ۸۳/۰ و در سطح مطلوبی ارزیابی و برای تعیین پایایی پرسشنامه از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. یافته های تحقیق بیانگر آن است که مدیریت و نگهداری فضا بیشترین تاثیر را بر وضعیت حاکم بر بافت فرسوده منطقه ۱۲ تهران داشته و  سایر شاخص ها به ترتیب امنیت فیزیکی، قلمروگرایی، تصویر فضا، نظارت طبیعی و خط دید، کنترل دسترسی وضعیت حاکم بر امنیت بافت فرسوده منطقه ۱۲ شهر تهران را تبیین می نمایند.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، بافت فرسوده ، امنیت شهری ، مدیریت فضا ، تهران