مقایسه روش های سنتی و هوش مصنوعی در ارتقای خلاقیت دانش آموزان

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,730

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EDPNU01_1137

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1403

چکیده مقاله:

در دنیای امروز، ارتقای خلاقیت دانش آموزان به عنوان یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی و مقایسه تاثیر روش های سنتی آموزشی و استفاده از هوش مصنوعی در ارتقای خلاقیت دانش آموزان می پردازد. روش های سنتی، از جمله آموزش مبتنی بر معلم محوری، کتاب های درسی ثابت و تمرین های متداول، در طی دهه ها نقش مهمی در آموزش ایفا کرده اند. این روش ها با تاکید بر حفظ اطلاعات و تمرین های تکراری، بیشتر بر توسعه توانایی های شناختی متمرکز بوده اند؛ اما با ظهور فناوری های نوین، مانند هوش مصنوعی، امکانات جدیدی برای بهبود فرآیند یادگیری و خلاقیت دانش آموزان فراهم شده است.مطالعه حاضر، با مرور تحقیقات پیشین و تحلیل داده های مرتبط، نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند با ارائه تجربه های یادگیری تعاملی و شخصی سازی شده، محیط آموزشی را به شکلی پویا و جذاب تغییر دهد. از جمله قابلیت های هوش مصنوعی می توان به شبیه سازی موقعیت های واقعی، تحلیل عملکرد دانش آموزان و ارائه بازخوردهای فوری اشاره کرد که در مجموع به تقویت تفکر انتقادی و خلاقیت دانش آموزان منجر می شود. در مقابل، روش های سنتی، به دلیل ساختار غیرقابل انعطاف و کمبود فرصت های تعامل خلاق، ممکن است در برانگیختن خلاقیت محدود باشند.یافته های این پژوهش نشان می دهد که ترکیب روش های سنتی با ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می تواند بهترین نتیجه را در ارتقای خلاقیت دانش آموزان ارائه دهد. به عنوان مثال، استفاده از برنامه های هوشمند برای تمرین های آموزشی در کنار گفتگوهای حضوری معلمان، تعادلی میان تجربه انسانی و فناوری ایجاد می کند. همچنین، این مقاله بر اهمیت نقش معلمان به عنوان راهنما و تسهیل گر در فرآیند استفاده از هوش مصنوعی تاکید می کند.در پایان، مقاله به ارائه پیشنهاداتی برای ادغام هوش مصنوعی در نظام های آموزشی و بهینه سازی استفاده از آن در کنار روش های سنتی می پردازد. این پیشنهادات شامل آموزش معلمان برای بهره گیری از ابزارهای هوشمند، توسعه نرم افزارهای آموزشی خلاقانه و ایجاد سیاست های حمایتی در سطح مدارس و نظام آموزشی است.نتایج این مطالعه نشان می دهد که هرچند هوش مصنوعی ظرفیت های بالقوه ای برای ارتقای خلاقیت دانش آموزان فراهم کرده است، اما بهره گیری موفقیت آمیز از آن نیازمند طراحی دقیق، استفاده هوشمندانه و حفظ جنبه های انسانی در آموزش است. تلفیق این دو رویکرد می تواند به ایجاد محیطی پویا، سازنده و خلاقانه برای یادگیری دانش آموزان منجر شود.

نویسندگان

بصیده چارق زاده

لیسانس آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی

صابره ریگی

فوق دیپلم آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد

سمیه ایرندگانی

لیسانس آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی خاش

حفصه کرد

لیسانس ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی خاش