مطالعه مقایسه ای سیستم های ارزیابی پایداری ساختمان

کشور ایران جزء ده کشور اول تولیدکننده دی اکسید کربن در جهان است ( OECD,۲۰۱۷) اجلاس تغییرات اقلیمی پار یس در سال ۲۰۱۵ برگزار شد و در آن ۱۹۶ کشور متعهد شدند گازهای گلخانه ای کمتری تولید کرده و توسعه متناسب با اقلیم داشته باشند. مطابق ترازنامه انرژی ایران در سال ۱۳۹۶، ۳/۲۳ درصد از سهم انتشار دی اکسید کربن در کشور در بخش ساختمان (خانگی تجاری و عمومی ) است . با توجه به بیانیه مجمع بین المللی تغییرات آب و هوایی ، بخش ساختمان به صرفه تر ین فرصتها را برای کاهش انتشار کربن ارائه میدهد. بنابرا ین با توجه به سهم ساختمانها در میزان مصرف انرژی و انتشار کربن و همچنین طول عمر بیشتر آنها نسبت به سا یر تولیدکنندگان کربن پرداختن به این موضوع در کشور ضرورت دارد.ایران تا سال ۲۰۳۰ متعهد به کاهش مشروط ۱۲ درصدی گازهای گلخانه ای شده است ، در غیر این صورت مشمول برنامه جریمه ای کربن خواهد شد که به گفته محققان زنگ خطر اجرای این برنامه برای ایران به صدا درآمده است ؛ ازاین رو حرکت به سمت ساخت ساختمانهای سبز می تواند کشور را به سمت سیاست ها ی کم کربن هدایت کند. توسعه پا یدار به عنوان یکی از مهم ترین راهکارها در کاهش اثرات زیست محیطی در بخش ساختمان به رسمیت شناخته شده است . چند ین ابزار و روش برای کمک به اجرای توسعه پایدار در محیط زیست وجود دارد که هدف از این نوشتار دسته بندی و مق ایسه این ابزارها است . پژوهش ها نشان می دهد که ابزارهای پایداری با داشتن معیارهایی ساده تر، با دسترسی و استفاده آسان، نتایج بهتری به دست می دهند. آنها استدلال می کنند که این ساده سازی ، برخی مسائل مهم پایداری را برجسته کرده است و نقش سیستم ارزیابی را در تقویت دانش پایداری ، در بخش ساختمان افزایش می دهد؛ بنابراین در شکل گیری ابزار، ایجاد فهرستی ساده تر مطلوب است ، البته به گونه ای که هر زمان لازم باشد، این فهرست باتوجه به افزایش اهمیت هر مسئله و یا افزایش نگرانی های عمومی گسترش پذیر و انعطاف پذیر باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم ارزیابی ، پایدار ی ، معماری ، ساختمان