بررسی نقش معلمان دوره ی ابتدایی در تربیت اخلاقی و دینی در دوره ی دوم سنی طبق حدیث پیامبر (ص)

در دنیای پیچیده امروز هیچ کس بی نیاز از تعلیم و تربیت نیست، امروز فعالیت در مدرسه و آموختن، خود بخش عظیمی از زندگی انسان هاست. اگر معلمان با اصول و مبانی و هدف های تعلیم و تربیت، ویژگی های دانش آموزان و نیاز های آن ها و روش ها و فنون تدریس آشنایی نداشته باشند، هرگز قادر نیستند به عنوان سازندگان جامعه ایفای نقش کنند. مهم ترین عامل توسعه تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان در یک جامعه، نظام آموزشی آن است. معلم، نقش مهمی در تربیت اعتقادی دانش آموزان دارد. سنین ۷ تا ۱۲ سالگی دوران مهمی است که کودک بیش از هر دورانی دیگری پذیرای تعلیم و تربیت است. طبقه بندی دوران رشد در روایات نیز بر این ویژگی هفت سال دوم تاکید شده است. در این دوران نه مانند سال های قبل در حال و هوای کودکی است که بیشتر باید آزادی عمل داشته باشد و نه مانند دوران نوجوانی است که کمتر از سال های قبل خود پذیرای سخن والدین است بدین جهت در روایات بر تعلیم و تربیت در این دوران تاکید شده است. همه ی انسان ها با نگاهی که به شخصیت، رفتار، گفتار، کردار و. . . خویش بکنیم می توانیم رد پای آموزش های مستقیم و غیر مستقیم معلم خودمان را از پایه اول تا فارغ التحصیلی ببینیم. در این مقاله سعی شده است که نقش مهمی که معلمان دوره ی ابتدایی در شکل گیری شخصیت، اعتقادات، تربیت دینی و اخلاقی و. . . دانش آموزان دارند را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، تربیت دینی ، تعلیم و تربیت ، معلم