بررسی رابطه جهت گیری زندگی با ادراک فرزند از رابطه والد-کودک

جهت گیری زندگی شامل نگرش ها، ارزش ها و باورهای فرد نسبت به زندگی است و می تواند تاثیر عمیقی بر نحوه تعامل و ارتباط والدین با فرزندان داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه جهت گیری زندگی با ادراک فرزند از رابطه والد -کودک دختران دوره دوم متوسطه شهر قم بود. پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود و از بین جامعه این پژوهش که شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر قم (۱۶۸۳۳ نفر) در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است تعداد ۲۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعیین شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش مقیاس فرزند پروری ادراک شده گرولینک (POPS) و پرسشنامه جهت گیری زندگی (LOT) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که بین تعامل با پدر و تعامل با مادر با تلقی خوش بینانه رابطه مثبت و معناداری و نیز بین تعامل با پدر و تعامل با مادر با تلقی بدبینانه رابطه منفی و معناداری وجود داشت. نتایج این پژوهش می تواند به بهبود روابط خانوادگی، رشد و توسعه شخصیتی فرزندان و بهبود کیفیت زندگی کودکان کمک کند.

کلیدواژه ها:

جهت گیری زندگی ، رابطه والد -کودک ، دختران دوره دوم متوسطه شهر قم