رابطه ی سبک های فرزندپروری و انواع شخصیت والدین با کمال گرایی و سازگاری دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر که به بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری و شخصیت والدین با سازگاری و کمال گرایی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر آبیک می پردازد، از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر آبیک بود که به صورت تقریبی تعداد ۵۰۰ نفر در نظر گرفته شدند. با توجه به شرایط کرونا و محدودیت در دسترسی به نمونه ها، پژوهش بر روی تعداد ۲۵ نفر انجام شد. برای جمع اوری داده ها، از پرسشنامه های سبک های فرزندپروری، شخصیتی (فرم کوتاه NEO)، سازگاری (سینها و سینگ) و کمال گرایی (تری شورت) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک فرزندپروری سهل گیرانه والدین و کمال گرایی منفی گرایانه دانش آموزان رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین سبک فرزندپروری مستبدانه والدین و کمال گرایی منفی گرایانه دانش آموزان رابطه مثبت مشاهده شد. اما بین سبک فرزندپروری مقتدرانه والدین و کمال گرایی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود نداشت. همچنین، عوامل شخصیتی مانند روان رنجوری، برون گرایی، گشودگی به تجربه و توافق وظیفه شناسی والدین نیز با کمال گرایی منفی گرایانه دانش آموزان رابطه ای مثبت داشتند. از طرف دیگر، بین عوامل شخصیتی روان رنجوری و برون گرایی والدین با سازگاری دانش آموزان رابطه ای مثبت وجود داشت. در مورد عوامل شخصیتی وظیفه شناسی و گشودگی به تجربه والدین، هیچ رابطه ای با کمال گرایی یا سازگاری دانش آموزان مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان می دهند که روش های فرزندپروری و ویژگی های شخصیتی والدین تاثیر قابل توجهی بر کمال گرایی و سازگاری دانش آموزان دارند. این یافته ها می توانند به والدین و مربیان کمک کنند تا رویکردهای موثرتری در پرورش و تعلیم دانش آموزان اتخاذ کنند.

کلیدواژه ها:

انواع شخصیت والدین ، سازگاری دانش آموزان ، سبک های فرزندپروری ، کمالگرایی