اثربخشی سایکودرامی بر کاهش اضطراب ریاضی دانش آموزان پایه پنجم

دانش و دانایی از دیرباز، پیوسته مورد جست وجوی اقوام و ملل بوده است؛ اما امروزه در نخستین دهه از هزاره سوم میلادی، دانش عاملی راهبردی برای موفقیت فرد، سازمان و جامعه به شمار می رود و تنها منبعی است که ارزش آن در کاربرد آن است. از این رو ساختن دانش و تولید و مصرف آن محور توسعه انسانی، توسعه پایدار و جامعه دانش محور قرارگرفته است. در موقعیت های تدریس سنتی، معلم موضوعات درسی را که در شکل برنامه درسی تنظیم کرده است برای کلاس شرح می دهد، کلاس در یک زمان مشخص تشکیل می شود و تا مدت زمان مشخصی که از قبل تعیین شده ادامه پیدا می کند. روش های تدریس از نوع چهره به چهره و تقریبا ثابت است. در روش سنتی موضوع درس از طرف معلم با توجه به برنامه ای که کتاب درسی قبلا آن را تعیین کرده است، به طور یکسان به همه کلاس ارائه می شود. شاگردان که پشت سر هم نشسته اند به توضیحات معلم گوش می دهند، تکلیف و دستور دهی بعدی هم از طرف معلم معین می شود. هدف غایی و نتیجه ی آموزش برای خود دانش آموز هم روشن نیست و یادگیری بر احساس نیاز دانش آموز متکی نمی باشد. علت اصلی اجرای تکلیف از طرف دانش آموز ارضای خاطر معلم و کسب نمره ی خوب است. در این روش محتوای برنامه غالبا شامل مطالبی است که به نظر نویسندگان، آن مطالب در زندگی آینده ی دانش آموز سودمند خواهد بود (آقاجانی، ۱۳۹۸). هسته اصلی تدریس، ترتیب محیط های مناسب تعامل فرآیندی و نحوه ی یادگیری دانش آموزان است (هاروی، هانت و شرودر ، ۲۰۱۸، ص ۱۸). الگوهای تدریس، توصیف گر محیط یادگیری است و در چارچوب آن تحلیل محتوا، طرح ریزی و تدوین برنامه تحصیلی، آموزشی و درسی تا بازاندیشی و دوباره شکل دهی محتوای کتاب، تمرینات، برنامه های چندرسانه ای، برنامه های یادگیری به کمک رایانه و بالاخره ارزشیابی جای می گیرد. (جویس و دیگران ، ۲۰۰۴).