تحلیل جامعه شناختی رابطه توسعه نامتوازن اقتصادی اجتماعی شهر تهران با شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی

زمینه و هدف: پژوهش حاضر، با هدف شناسایی و تحلیل عوامل اقتصادی و اجتماعی که منجر به توسعه نامتوازن در شهر تهران شده و نیز تاثیر آنها بر شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی انجام شده است. روش: این پژوهش کاربردی از نوع همبستگی است که با روش تحلیل ثانویه انجام شده است. برای وزن دهی شاخص ها از آنتروپی شانون استفاده شده و مناطق با روش ویکور رتبه بندی شدند و فرضیات نیز بااستفاده از نرم افزار اسمارت پی. ال. اس. موردبررسی قرار گرفتند. جامعه آماری، آمارها و اطلاعات شاخص های توسعه اقتصادی و اجتماعی و سکونتگاه های غیررسمی شهر تهران در بازه زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ با روش نمونه گیری هدفمند تعیین شدند و روایی و پایایی شاخص ها بااستفاده از گروه های کانونی متشکل از نخبگان و متخصصان حوزه های مختلف شهرداری تعیین شد. یافته ها: منطقه ۶ توسعه یافته ترین منطقه و مناطق ۹، ۱۷، ۱۸، ۱۹ و ۲۱ نیز کمترین سطح توسعه را در بین مناطق دارا هستند. مناطق ۱ تا ۶ با یک روند نسبتا هماهنگ در تمام شاخص ها توسعه داشته اند اما مناطق ۲۰ و ۲۲ در بعد خدمات عمومی شهری و زیربنایی جهش بالایی داشته اند و در سایر ابعاد، پایین ترین رتبه ها را به خود اختصاص داده اند؛ همچنین، تمامی فرضیات در سطح ۹۹% تایید شدند. نتایج: طبق نتایج پژوهش، می توان با ارتقای سطح کمی و کیفی شاخص های توسعه، با توجه ویژه به مناطق کمتر برخوردار و شناسایی ظرفیت های موجود در بخش صنایع کوچک مقیاس، باعث افزایش اشتغال زایی و متعادل شدن درآمدها و درنتیجه، کاهش فقر و بیکاری شد که درنهایت، کاهش سکونتگاه های غیررسمی را به دنبال خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: توسعه ، نابرابری اجتماعی ، خدمات عمومی و زیربنایی ، رفاه اجتماعی ، سکونتگاه های غیررسمی