اثر یک دوره آموزش خطی و غیرخطی کاراته بر ابعاد ادراکی، توجهی و انگیزشی کاراته کاهای پسر نوجوان

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره آموزش خطی و غیرخطی کاراته بر ابعاد ادراکی، توجهی و انگیزشی کاراته کاهای پسر نوجوان بود. روش ها: بدین منظور ۲۴ نفر کاراته کای مبتدی به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل تخصیص داده شدند. هر دو گروه طبق پروتکل تمرینی خود ۱۲ هفته و هر هفته ۳ جلسه تمرین کردند. قبل و بعد از دوره آموزشی، آزمون های مربوطه شامل جستجوی بینایی، نشانه گذاری فضایی و ویژگی های تنظیمات رفتاری (انگیزش درونی؛ انگیزش بیرونی شامل: تنظیمات بیرونی، درون فکنی شده، خودپذیر و درآمیخته؛ عدم انگیزش) بررسی شد.یافته ها: تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که آموزش خطی باعث بهبود جستجوی بینایی (در شرایط آزمون ساده تا متوسط، ۰۰۱/۰ ≤ p ≤ ۰۵/۰) و نشانه گذاری فضائی (۰۲/۰ ≤ p ≤ ۰۴/۰) شده بود. همچنین نتایج بیانگر افزایش انگیزه درونی (۰۳/۰= p) و انگیزش آمیخته (۰۲/۰= p) در نتیجه آموزش غیرخطی شده بود. علاوه براین آموزش غیرخطی در دشوارترین شرایط آزمون جستجوی بینایی بهتر از آموزش خطی بود.نتیجه گیری: آموزش غیرخطی در شرایط پیچیدگی زیاد تکلیف بهتر از آموزش خطی خواهد بود. نتایج با استفاده از نظریه عدم تناسب و همچنین نظریه پردازش اطلاعات در آموزش خطی و سیستم های پویا در آموزش غیرخطی، و در نهایت نظریه یکپارچگی ارگانیسمی و نظریه خودتعیینی تبین شدند.

کلیدواژه ها:

آموزش خطی ، آموزش غیرخطی ، ورزش های رزمی ، جستجوی بینایی ، انگیزه