زمینه ها و عوامل گسترش شیعه امامیه در کشمیر

«کشمیر» سرزمینی است مورد منازغه میان هند و پاکستان که دین اسلام و مذهب تشیع از اوایل قرن هشتم هجری قمری در آن راه یافته و با استقبال مردمان آن مواجه شده است. گرایش به تشیع امامی در نقاط مختلف این سرزمین، همواره رو به فزونی بوده و به مرور زمان، مذهب شیعه امامیه پایه های محکمی در این نقطه جغرافیایی به دست آورده است. مسئله اصلی که این پژوهش به دنبال حل آن است، بررسی زمینه ها و عوامل گسترش شیعه امامیه در منطقه کشمیر است. استفاده بهینه از ظرفیت های آن در جهت نشر معارف قرآن و اهل بیت (ع) و گسترش بیش از پیش مذهب شیعه امامیه، منوط به کشف و تبیین پیشینه تاریخی اسلام و تشیع در این خطه می باشد. ازاین رو، مقاله حاضر کوشیده است با بهره گیری از روش توصیف و تحلیل، به بررسی این موضوع اهتمام ورزد. یافته های تحقیق نشان داده است که گرایش باطنی و صوفیانه مردم کشمیر، زمینه اصلی گرایش آنان به اسلام و تشیع بوده و عوامل زیر، در گسترش تشیع در این مکان نقش اساسی داشته است: فعالیت های دینی، علمی و فرهنگی مبلغان و صوفیان، حاکمیت حاکمان شیعی، انقلاب اسلامی ایران و فعالیت-های نسل جدیدی از عالمان تربیت یافته در قم و نجف.

کلیدواژه ها:

شیعه امامیه ، علل و عوامل گسترش ، کشمیر