مروری بر اثر افزودنی های دوغاب سیمانی بر عملکرد روسازی نیمه انعطاف پذیر

افزایش بار ترافیکی در آزادراه ها، راه های شریانی و باندهای پروازی صنعت راهسازی را به سمت طراحی و استفاده از روسازی هایی با استحکام و مقاومت شیارشدگی بالا و در عین حال مقرون به صرفه سوق داده است. در دهه های اخیر از ترکیب مخلوط آسفالتی متخلخل و دوغاب سیمانی، روسازی ای با عملکرد نیمه انعطاف پذیر ابداع شده است که تا حد مناسبی از مقاومت لغزشی و مطلوبیت سواری دهی روسازی آسفالتی برخوردار بوده و در عین حال استحکام و مقاومت روسازی های بتنی را داراست. خواص مقاومتی این نوع از روسازی، وابستگی بسیاری به مشخصات دوغاب پرکننده ی آن دارد؛ از این رو اصلاح مشخصات و عملکرد دوغاب از اهمیت بسزایی برخوردار خواهد بود. در سال های اخیر پژوهش های بسیاری در راستای اصلاح خواص و مشخصات دوغاب سیمانی پرکننده روسازی نیمه انعطاف پذیر با استفاده از افزودنی ها و پوزولان های مختلف انجام صورت گرفته است. در این پژوهش تلاش شده است تا با مروری بر پژوهش های پیشین، تاثیر افزودنی های خاکستر بادی، دوده سیلیس، پلی اتیلن ترفتالات، لاتکس استایرن-بوتادین-استایرن، پودر معدنی، لای بازیافتی بر خواص دوغاب سیمانی و مخلوط روسازی نیمه انعطاف پذیر نشان داده شود. نتایج نشان می دهد که استفاده از درصد های بهینه از این مواد می تواند میزان مقاومت فشاری و خمشی، مقاومت شیارشدگی، جمع شدگی، روانی و چسبندگی بین دوغاب و آسفالت را بهبود داده و خواص مورد هدف برای روسازی نیمه انعطاف پذیر را تامین نماید.

کلیدواژه ها:

دوغاب سیمانی ، روسازی نیمه انعطاف پذیر ، خمیر سیمان ، پوزولان مصنوعی ، مخلوط آسفالتی متخلخل