بررسی قانون اساسی ایران از جهت همسویی و نا همسوی با مواضع حقوق بشر

حقوق بشر از پایه های اساسی ایدئولوژی لیبرالیسم می باشد ..به تعبیر روشن تر،در مکاتب آرمان که نظر بر این است که پاره ای حقوقاز لحاظ کرامت و شرافت انسانی، بنیادی و برای اینکه انسان بتواند رسالت خود را انجام دهد ضروری هستند. این حقوق که حقوقبشر نامیده شده اند خارج از حوزه اقتدار قانونگذار بشری میباحقوق بشر و آزادی های اساسی این امکان را برایما فراهم می سازد تا صفات انسانی مان، عقلمان، استعدادمان و وجدانمان را بطور کامل پرورش داده و بکار بریم و نیازهای روحی ودیگر نیازهایمان را براورده سازیم. آنها مبتنی برخواسته روز افزون بشر برای یک زندگی است که در آن شان ذاتی و ارزش انسان ازاحترام و حمایت برخوردار باشد و قانون گذار نمی تواند احدی را از آن محکوم کند .لذا لازم است هر نوع قانون گذاری کشور ها بهصورت سنجیده برخی باید و نباید ها در خصوص حقوق بشر را مورد لحاظ قرار دهند . مقاله حاظر با روش توصیفی – تحلیلی و بابهره مندی از روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای در صدد است موضوع همسوی و نا همسویی قانون اساسی با حقوق بشر موردتوجه قرار داده است .

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، قانون اساسی ، منشور سازمان ملل متحد