کشش جبرانی در ترکی آذربایجانی در چارچوب تسلسل گرایی هماهنگ

کشش جبرانی فرایندی دوبخشی است که در بخش اول آن عنصری حذف و در بخش دوم عنصر دیگری کشیده می­شود. ارائه تحلیل یکپارچه از دو بخش این فرایند برای نظریه­های واج شناسی مهم است. این پژوهش فرایند کشش جبرانی را در زبان ترکی آذربایجانی گویش اردبیلی در چارچوب تسلسل­گرایی هماهنگ که یکی از رویکردهای نظریه بهینگی است توصیف و تبیین می­کند. معرفی و رتبه­بندی محدودیت­های دخیل در آن و ارزیابی کفایت رویکرد مذکور در تبیین این فرایند، از اهداف دیگر این پژوهش است. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و داده­های مورد نیاز به روش میدانی و از طریق مصاحبه با۳۰ گویشور گردآوری و با استفاده از آزمون خی۲ تحلیل می شوند. بر اساس یافته­های پژوهش، بین فراوانی مشاهده­شده و موردانتظار در رابطه با کشش و عدم کشش واکه بعد از حذف همخوان غلت، تفاوت معنادار وجود دارد. داده­های تحقیق در چارچوب تسلسل­گرایی هماهنگ در قالب تعامل محدودیت­ها و ترسیم تابلوی بهینگی بررسی شد. تحلیل داده­ها نشان داد که در این گویش، همخوان­های غلت/j/  و/w/ از جایگاه پایانه و آغازه هجا بعد از واکه­های/ø, y, o/ حذف می­شوند، با این تفاوت که حذف از جایگاه پایانه هجا بر خلاف آغازه، منجر به کشش واکه پیشین می شود. فعال بودن محدودیت glideCOND باعث حذف همخوان­های غلت و فعال بودن محدودیت WBP باعث وقوع کشش جبرانی می­شود. رتبه بندی محدودیت­های دخیل در این فرایند به شکل زیر است:  WBP, *FLOAT  >> MAX[µ] , glideCOND >> MAX, *μ/C  >> DEP-L[µ], *SHARE

کلیدواژه ها:

تدریجی بودن ، تسلسل گرایی هماهنگ ، کشش جبرانی ، گزینه پایا ، محدودیت