مدیریت تسهیلات شهری: فرآیندی سیستمی برای دستیابی به پایداری شهری

با قرار گرفتن شهرها در خط مقدم چالش دستیابی به پایداری جهانی، یکی از نگرانی های اصلی نهادهای مدیریت شهری شناسایی راهکارهایی برای ترویج توسعه پایدار در سطوح شهری و حومه ای است. در دو دهه گذشته، سازوکارهای ارزیابی بر این حوزه تسلط داشته اند و ابزارهای ارزیابی جامعه پایدار (SCATs) به سرعت در حال تبدیل شدن به چارچوب اصلی هستند که توسط برنامه ریزان و توسعه دهندگان شهری برای پیشبرد پایداری پذیرفته شده اند. این مقاله به بررسی کارآیی و کاربرد این رویکرد در پایداری شهری می پردازد. هدف مطالعه، اثبات این موضوع است که به کارگیری یک بستر مدیریتی، مبتنی بر اصول مدیریت تاسیسات (FM)، می تواند سازوکارهای بهتری برای تسهیل فرایند دستیابی به پایداری شهری ارائه دهد. داده ها از طریق مصاحبه های نظرسنجی با ذینفعان کلیدی، که شامل دو دسته اصلی بودند، جمع آوری شد: نخست، شرکت کنندگان از بخش های خصوصی و دولتی که در مدیریت و توسعه شهرهای پایدار مشغول به کار بودند و دوم، توسعه دهندگان این ابزارها. ابزارهای ارزیابی شامل: LEED برای توسعه محله ای (LEED-ND)، جوامع BREEAM (BREEAM-C)، CASBEE برای توسعه شهری (CASBEE-UD) و جوامع ستاره سبز (GSC) بودند. یافته ها نشان دادند که ماهیت نسخه ای و مبتنی بر نتایج ابزارهای ارزیابی به طور کافی الزامات نهادی و اجتماعی پایداری شهری را در بر نمی گیرد. علاوه بر این، نیاز به چارچوب رویه ای قوی تری برای مدیریت روابط بین حرفه های مختلف و گروه های ذینفع برجسته شد. این امر می تواند روشی متحد برای تسهیل دستیابی به پایداری شهری فراهم کند. مقاله نتیجه گیری می کند که پایداری شهری باید از اصول مدیریت تاسیسات (FM) برای توسعه و ارزیابی جامع تر که متناسب با نیازهای یک منطقه خاص باشد، بهره گیرد. بدون یک روش فرآیندمحور مانند این، شهرها همچنان از دستیابی به الزامات پایداری خود ناکام خواهند ماند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: پایداری فرآیندمحور ، ارزیابی پایداری ، ابزارهای ارزیابی جامعه پایدار ، توسعه جامعه پایدار ، مدیریت تاسیسات شهری ، مدیریت شهری ، پایداری شهری.