زن کشی در جامعه ایران؛ ناکارآمدی سیاست کیفری یا غیرت دینی

زن کشی اصطلاحی است که در خصوص به قتل رسیدن زنان توسط همسرانشان با انگیزه مبتنی بر دفاع از ناموس اطلاق می شود. این دسته از جرائم در هر جامعه ای ممکن است وجود داشته باشد؛ اما میزان فراوانی، نوعیت و انگیزه ها و عوامل آن در جوامع مختلف متفاوت است. طی سال های اخیر زن کشی در جامعه ایران نیز شیوع یافته و این موضوع از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته و واکنش های متعددی داشته است. هدف این مقاله بررسی نقادانه موضوع زن کشی و بررسی همین واکنش ها با استفاده از روش تحقیق تحلیلی و توصیفی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در یک نگاه کلی این واکنش ها به دودسته تقسیم می شوند؛ دسته اول این نوع قتل ها را ناشی از ناکارآمدی سیاست کیفری ایران دانسته و دلیل آن را وارد کردن احکام فقهی به قانون عمومی دانسته اند. دسته دوم اما این نوع قتل ها را ناشی از غیرت دینی می دانند و قاتل و مقتول را در جایگاه یکسان قرار داده، هرکدام از آن ها را مظلوم قلمداد کرده اند. در مقام مقایسه این دو دیدگاه می توان گفت، نظر گروه نخست بااینکه در برخی موارد مصیب به حقیقت است؛ اما نمی توان آن را دلیل قطعی شیوع جرم زن کشی دانست. درحالی که دیدگاه دوم نه تنها مبنای عقلائی ندارد، بلکه با خیلی از شرایط فقهی و قانونی قتل در فراش نیز سازگار نیست. علاوه بر اینکه مرتکبان این دسته از جرائم در هنگام ارتکاب قتل، توجهی به بعد دینی و مذهبی آن نداشته اند تا بتوان از آن تحت عنوان غیرت دینی دفاع کرد.

کلیدواژه ها:

زن کشی ، قتل در فراش ، مهدورالدم ، سیاست کیفری ، غیرت دینی ، جامعه ایران