ارائه الگوی بومی زمینه های پیشگیری از فساد اداری در بخش دولتی ایران

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی بومی زمینه های پیشگیری از فساد اداری در بخش دولتی ایران است . پژوهش از نوع بنیادی و به روش ترکیبی (کیفی - کمی ) انجام شده است . روش گردآوری دادهها میدانی و بازه زمانی مقطعی است ، که در بخش کیفی ابزار جمع آوری اطلاعات مصاحبه های ساختارنیافته بود که بر مبنای آن به صورت هدفمند و تا اشباع نظری ۱۶ مصاحبه با خبرگان حوزه امر(اساتید دانشگاهی ،کارشناسان دینی ،ائمه جمعه ،مدیران کل ،نمایندگان مجلس ) انجام شد و یافته ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA۲۰۲۰ کدگذاری گردید و در بخش کمی ، از پر سشنامه محقق ساخته ا ستفاده گردید. در هر دو روش روایی و پایایی پژوهش آزمون و تائید گردید. برای بخش کمی نمونه ای متشکل از ۲۷۵نفر از مدیران میانی به بالا، از ۶ وزارتخانه (امور اقت صادی و دارایی ، تعاون-کار- رفاه اجتماعی ، جهاد ک شاورزی ، صنعت -معدن-تجارت، فرهنگ وارشاد، دادگستری ) از بین ۱۸وزارتخانه موجود به روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی ساده، انتخاب شدند و پرسشنامه بین نمونه ها توزیع گردید، و در نهایت ۲۵۳پرسشنامه عودت داده شد و تحلیل ها بر روی این تعداد صورت گرفت . در بخش کیفی نتیجه مصاحبه ها، مجموعه ای از مضامین اولیه بود که طی فرایند کدگذاری باز ( ۱۲۷کد)، محوری (۱۲کد) و انتخابی ( ۲کد) ا ستخراج شد؛ که عوامل (نظام اقدامات عملی ، نظام اصلاحات) به عنوان زمینه های پیشگیری از فساد شناسایی شدند. با توجه به یافته های بخش کیفی تایید ارتباط ابعاد با متغیرها و مدل معادلات ساختاری پژوهش که با نرم افزار Smart Pls۴ و SPSS۲۶ انجام گرفت ،مشخص شد. معیارهای GOF ، ۲Q ، Rsquare و Fsquare برای مدل ساختاری و مدل اندازه گیری محا سبهشد که همگی مقادیر مجاز و قابل قبول داشتند.

کلیدواژه ها:

فساد ، زمینه های پیشگیری از فساد ، بخش دولتی ، الگوی بومی ، ایران