برنامه ریزی شهرداری ها در تحقق پروژه های عمرانی شهر هوشمند

امروزه توسعه شهری و روند افزایش فضاهای شهری با توجه به رشد شتابان شهرنشینی به ویژه در کشورهای در حال توسعه امریست ناگزیر. با افزایش و رشد جمعیت به ویژه در کشور ما گسترش بی رویه شهرها و پراکنش آنها به خصوص گسیختگی کلانشهرها، نیاز به ساماندهی و مدیریت کارآمد شهری، در این زمینه امری ضروری محسوب می شود. در این مسیر الگوهای آمایشی مانند رشد هوشمند شهری می تواند مشکلات و معضلات موجود را در راستای ایجاد فرم پایدار فضایی- کالبدی با اهداف توسعه پایدار شهری همسو سازد. در آغاز قرن بیست و یکم بیش از نیمی از جمعیت در شهرها زندگی می کنند که باعث شده اند با دو بحران عمده و به هم پیوسته زیست- محیطی و جمعیتی روبرو باشیم. الگوی رشد و توسعه کالبدی به عنوان الگوی فضایی فعالیت های انسانی تعریف می شود و پراکندگی نامعقول آن آثار نامطلوبی بر محیط کالبدی فضایی جوامع می گذارد. رشد هوشمند شهری نوعی برنامه ریزی برای رشد حومه شهرها و نظریه حمل و نقل است که تمرکز بر رشد متوازن در مرکز شهر برای اجتناب از گسترش نامعقول و تراکم بی حساب، با گرایش به سمت جابجائی مناسب، با تعیین مسیرهائی برای پیاده روی و دوچرخه سواری، توسعه همه جانبه با میزان مناسبی از حق انتخاب محل سکونت برای شهروندان است . رشد هوشمند شهری دیدگاهی بلند مدت، با بررسی های ناحیه ای و حمایت از برنامه های کوتاه مدت دارد . اهداف این برنامه عبارت از حصول حس واحد اجتماعی و مکانی در افراد ؛ توسعه حمل و نقل، اشتغال و انتخاب محل سکونت، توزیع متوازن هزینه ها و منافع توسعه، حفظ و بهبود منابع طبیعی و فرهنگی، و ارتقا رفاه اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی فضایی ، خدمات غیر حضوری ، پروژه های عمرانی