بررسی تطبیقی اندیشه و لحن حماسی ابن هانی الاندلسی و فردوسی توسی

ادبیات اسلامی یا ادبیات ملل اسلامی، به دلیل فراوانی آثار ادبی برجسته در حوزه شعر و نثر، از غنی ترین ادبیات جهان به شمار می رود. از آنجا که ملت های اسلامی در اهداف، تمدن ها، فرهنگ ها و ارزش های اخلاقی خود به هم نزدیک هستند، عوامل مشترکی وجود دارد که ادبیات، شاعران و اندیشمندان آن را گرد هم می-آورد و این امر در روابط ادبی و تعامل بین آنها و تاثیر دو جانبه میان ادبیات آن ملت ها بازتاب می یابد. از آنجا که وجوه مشترک بین ادبیات عربی و فارسی در حال گسترش و تنوع است، لازم بود پژوهشگران این وجوه مشترک را در قالب ها، مضامین و گونه های خاص ادبی بررسی کنند .گرچه علاقه مندان به ادبیات تطبیقی به تبیین وتحلیل و اظهار نظر درمورد اکثر وجوه مشترک ادبیات عربی و فارسی پرداخته ند،اما این پژوهش به بررسی جنبه حماسی بررسی می گردد و شاهنامه فردوسی توسی،بزرگترین شاهکار حماسی فارسی، با دیوان شعر ابن هانی اندلسی از دیدگاه اندیشه و لحن حماسی به شیوه توصیفی- تحلیلی و تطبیقی بررسی می-گردد. از بررسی انجام شده نتجه گرفته می شود که هر دو شاعر توانایی برتر در به تصویر کشیدن، انتقال صحنه ها به شیوه ای هیجان انگیز دارند. زبردستی آنان از قلمرو خیال و تصور فراتر می رود و به قلمرو بیان و الفاظ می رسد، از این رو کلماتی را انتخاب می کنند که در آن زنگ و لحنی خاصی تکرار می شود. در شاهنامه حماسه بر مباحث دینی غلبه دارد و در اشعار ابن هانی برعکس است.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، ابن هانی اندلسی ، شاهنامه ، حماسه ، لحن حماسی ، ادبیات حماسی