راهبردهای مدیریتی حفظ انسجام زیرساخت های اکولوژیکی شهری با تکیه بر پیش بینی آینده

شدیدترین اثرات رشد پراکنده شهری، از دست رفتن زیرساخت های اکولوژیکی است که سبب از دست رفتن خدمات اکوسیستمی پشتیبان سکونتگاه های انسانی می شود. هدف این پژوهش، تحلیل فضایی رشد پراکنده شهر میاندوآب با تاکید بر این زیرساخت ها است. علت انتخاب این شهر، رشد افسارگسیخته و افقی این شهر طی هفتاد سال اخیر در مقایسه با نیازهای جمعیت آن بوده است. در این راستا، پوشش اراضی آینده، به روش زنجیره کامارکوف شبیه سازی و پیش بینی شده است. همچنین سنجه های سیمای سرزمین برای انواع پوشش اراضی در سیمای سرزمین محاسبه شده است. بر اساس یافته ها، شهر میاندوآب تا سال ۲۰۲۳ رشد بسیار پراکنده ای داشته و انسجام ساختاری زیرساخت های اکولوژیکی به نفع اراضی انسان ساخت از بین رفته است. در نهایت، به منظور توسعه متعادل کالبدی- فضایی و همچنین افزایش انسجام زیرساخت های اکولوژیکی شهری و فراشهری، راهبردهای حفاظتی (برای حفظ وضعیت موجود)، تدافعی (برای توقف یا کنترل از هم گسیختگی) و فرصت طلبانه (برای احیای زیرساخت های اکولوژیکی)، ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

رشد پراکنده شهری ، زیرساخت های اکولوژیکی ، انسجام ساختاری ، سنجه های سیمای سرزمین ، راهبردهای مدیریت