بررسی دیدگاه طبیعت گرایان به تربیت و عوامل موثر بر آن با تکیه بر اندیشه های روسو

روسو از برجسته ترین نمایندگان فلسفه روشنگری به­شمار می رود که با آثار خود، تعلیم­و­تربیت را به مسیری جدید سوق داد و بر سبک زندگی مردم تاثیری عمیق گذاشت. بر این مبنا، هدف پژوهش حاضر تبیین دیدگاه روسو به­عنوان نماینده طبیعت­گرایی، درباره تربیت و عوامل موثر بر آن است و به­منظور دستیابی به این مهم، از روش توصیفی تحلیلی بهره برده است. در نگاه روسو، عواملی گوناگون بر تربیت انسان تاثیر داشته و برای رشد انسان چندین مرحله می­توان در نظر گرفت. یافته­های پژوهش نشان می دهد که اصل محوری فلسفه تربیتی روسو «طبیعت» است. از منظر او، کودکان وحشی­های نجیب و بزرگواری هستند که ذاتا از احساس درست و غلط، برخوردارند و برای رشد منظم و سالم، برنامه­هایی فطری دارند. به­زعم روسو، آدمی در آغاز، نیک­نفس است و بر اثر تمدن و آثار آن، از حال طبیعی خارج شده و رذایل اخلاقی به­وجود می­آید. پس انسان­ها به کمک آموزش­و­پرورش طبیعی، از خویشتن­دوستی به ارزش­های انسانی نایل می­آیند. روسو کودک را انسان ابتدایی معصومی می­دید و دوران کودکی را طبیعی­ترین دوران رشد انسان می­دانست. از­این­رو با تاکید بر بخش­های طبیعی و خودجوش و نیازموده طبع آدمی، آرزوی بازگرداندن وی به کودکی­اش را داشت؛ بنابراین، از تلاش برای تغییر آدمی به شهروند دولتی چشم پوشید و بر این باور بود که قانون باید با نیروی طبیعی و روح آدمی سازگار باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، طبیعت ، فلسفه ، طبیعت گرایی ، روسو