بررسی نقش بخش های دولتی ، عمومی ، خصوصی در آموزش های فنی وحرفه ای استان آذربایجان غربی

ارائه آموزشهای فنی و حرفه ای و مهارتی در کشورهای دنیا از طریق بخش های مختلف صورت می گیرد؛ این بخش ها شامل بخش دولتی مانند وزارتخانه های آموزش و پرورش، کار، صنعت و معدن و تجارت، کشاورزی ، صنایع و علوم و بخش های عمومی مانند نیروهای مسلح ، شهرداری ها و بخش های غیردولتی مانند بنگاههای اقتصادی و مراکز آموزشی خصوصی ، آموزشگاهای فنی وحرفه ای آزاد هستند. ناهماهنگی بین ارائه دهندگان آموزشهای مهارتی و بخشی نگری و جزیرهای عمل کردن نهادهای مختلف نه تنها موجب کاهش سطح کمی و کیفی این آموزشها بوده است ، در سودآوری های این آموزشها از جمله اشتغال، توزیع و استفاده بهینه از منابع نیز تاثیر منفی گذاشته است . لذا وجود یک نهاد سیاست گذار و هماهنگ کننده بین ارائه دهندگان آموزشهای فنی حرفه ای و مهارتی از دیرباز مورد توجه دولت ها بوده است . در ایران نیز در چندین موقعیت زمانی به این مسئله توجه شده است اما اثربخشی لازم را در پی نداشته است . با تصویب قانون آموزش و تربیت فنی و حرفه ای و مهارتی در سال ۱۳۹۶ و در نظر گرفتن شورای عالی آموزش و تربیت فنی ، حرفه ای و مهارتی هرچند بسیار دیر اتفاق افتاد، ولی با ظرفیت هایی که قانون برای آن مشخص کرده است ، می تواند با استفاده از ظرفیت سایر نهادهای سیاستگذار در حوزه آموزشهای فنی و حرفه ای و مهارتی از جمله شورای عالی آموزش و پرورش، شورای عالی اشتغال، شورای عالی کار و شورای عا لی علوم، تحقیقات و فناوری ، هماهنگی لازم بین ارائه دهندگان آموزشهای فنی ، حرفه ای و مهارتی به وجود آورد. در این مقاله تلاش شده است تا نقش دولت ، بخش عمومی ، خصوصی در ایجاد و اصلاح در آموزش های فنی وحرفه ای نیز تعیین شود. در پایان مقاله نیز نتیجه گیری هایی شده و بر مبنای آن پیشنهادات خاصی در راستای ایجاد »آموزشهای فنی وحرفه ای « در بالا بردن مهارت و کارآفرینی این آموزشها و چگونگی مدیریت دانش در توسعه و ارتباط توسعه صنعتی با آنها ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

آموزش های فنی وحرفه ای ، بخش دولتی ، بخش عمومی ، بخش خصوصی