تاثیر استفاده از واقعیت افزوده بر مهارت ادراک و تجسم فضایی دانشجویان معماری

در این پژوهش هدف اصلی بررسی تاثیر فناوری واقعیت افزوده بر مهارت های ادراک و تجسم فضایی دانشجویان معماری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان معماری استان مازندران تشکیل داده اند که از میان آنها ۳۶ دانشجو به عنوان نمونه در دو گروه ۱۸ تایی کنترل و آزمایش دسته بندی شده اند، طرح پژوهش به صورت شبه آزمایشی با پیش -پس آزمون اجرا شد که در آن با مشارکت اساتید رشته معماری طراحی فعالیت های یاددهی -یادگیری درس طراحی معماری ۱ برای دانشجویان گروه آزمایش مبتنی بر واقعیت افزوده بود، گروه کنترل به روش مرسوم و متداول مبتنی بر فعالیت های مداد-کاغذی آموزش دیدند. ابتدا پیش آزمون های عملکردی برای دو مهارت ادراک و تجسم فضایی در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد، در نهایت پس آزمون به صورت ارزشیابی عملکرد دانشجویان در طول ترم متشکل از فعالیت های کلاسی ، تکالیف ، آزمون و پروژه پایانی نیز اجرا شد. برای تحلیل نتایج از آزمون لون برای فرض همگنی واریانس های دو گروه کنترل و آزمایش و آزمون تی دو گروه مستقل برای معناداری اختلاف میانگین عملکردهای آنان در هر دو مهارت ادراک و تجسم فضایی استفاده شد، تحلیل نتایج نشان از اختلاف معنادار در عملکرد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشت که این عملکرد در هر دو مهارت برای گروه آزمایش بالاتر بود. در نهایت نیز میزان رضایت دانشجویان از کاربرد فناوری واقعیت افزوده برای فعالیت های یادگیری در قالب پرسشنامه ای شامل ۹ گویه در طیف لیکرت به طور متوسط ۷۰% بدست آمد.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، فناوری ، آموزش معماری ، ادراک ، تجسم فضایی