تعیین نسبت پویای پوشش ریسک بهینه برای نرخ ارز (دلار) با استفاده از قرارداد آتی طلا و پیش بینی آن: رویکرد مدل سازی شبکه عصبی مصنوعی

در این تحقیق، به تعیین و پیش بینی نسبت پویای بهینه پوشش ریسک نرخ ارز با استفاده از قراردادهای آتی سکه طلا در بورس کالای ایران پرداخته می شود. رهیافت مورد استفاده در تعیین این نسبت، حداقل واریانس بوده و از مقایسه مدل های مختلف اقتصادسنجی به منظور بهینه کاوی این نسبت استفاده می گردد. با استفاده از داده های هفتگی بازده نقدی دلار و آتی سکه طلا از ابتدای سال ۱۳۹۶ تا ۸ مردادماه سال ۱۴۰۰، نسبت بهینه پوشش ریسک برای هر مدل محاسبه و با تشکیل پرتفوی و ارزیابی واریانس، میزان اثر بخشی مدل ها مورد بررسی قرار گرفت که نتایج بیانگر برتری مدل پویای B E K K-G A R C H بود. براساس نتیجه به دست آمده، از یک مدل شبکه عصبی پرسپترون به منظور پیش بینی این سری زمانی استفاده شد و نتیجه نشان داد مدل شبکه عصبی مدلی با کارایی بالا در پیش بینی این نسبت براساس بازده دارایی ها می باشد.

کلیدواژه ها:

نسبت بهینه پوشش ریسک ، پوشش متقاطع ریسک ارز ، سبد دارایی بهینه ، مدل شبکه عصبی پرسپترون