اثربخشی درمان افشای هیجانی همسریاری تک موردی بر ناگویی خلق در بیماران مبتلا به حملات شبه صرع

مقدمه: ناگویی خلق و عدم درک و ابراز صحیح هیجانات در بیماران مبتلا به حملات شبه صرع، بسیار شایع است. اختلال تشنجات غیر صرعی روان زاد یا حملات شبه صرع، دارای علایمی مشابه صرع است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان افشای هیجانی همسریاری بر ناگویی خلق در بیماران مبتلا به حملات شبه صرع است.روش ها: در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی با خط پایه ی چندگانه ی ناهم زمان استفاده شد. جمعیت هدف، شامل همه ی بیماران مبتلا به تشنجات غیر صرعی روان زاد بود که در سال ۱۳۹۷ به درمانگاه های روان شناسی و مغز و اعصاب شهر اهواز مراجعه داشتند. کارایی درمان افشای هجانی همسریاری به میزان ۶ جلسه طی سه مرحله ی خط پایه، درمان و پی گیری، مورد ارزیابی قرار گرفت. سه بیمار به روش هدفمند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و وارد پژوهش گردیدند. جهت جمع آوری داده ها، از Toronto Alexithymia scale (TAS) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها، روش شاخص تغییر پایا (Reliable change index یا RCI)، درصد بهبودی و ترسیم دیداری مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: شاخص تغییر پایا برای متغیر ناگویی خلق در بیمار اول تا سوم به ترتیب ۴۶/۴، ۷۲/۲ و ۸۳/۴ بود. با توجه به (۹۶/۱ < RCI)، شاخص تغییر پایا معنی دار بود. همچنین، درصدهای بهبودی به ترتیب برای بیمار اول تا سوم ۵۰، ۲۹ و ۵۲ درصد بود که بیانگر موفقیت درمانی در بیماران اول و سوم و موفقیت نسبی در بیمار دوم بود.نتیجه گیری: درمان افشای هیجانی همسریاری در کاهش ناگویی خلق در بیماران مبتلا به حملات شبه صرع موثر است.

کلیدواژه ها:

تشنج ، هیجانات ، علایم عاطفی ، صرع