مقایسه اثر ضدمیکروبی حلالهای آبی والکلی گیاه آنغوزه (Frula assafoetida) تحت شرایط In-vitro

مقدمه در سال­های اخیر، با افزایش مشکلات زیست محیطی و همچنین مقاومت میکروبی در برابر آنتی بیوتیک­ها، تلاش­ها جهت گسترش و توسعه ترکیبات زیست فعال با قابلیت ضدمیکروبی شدیدا افزایش یافته است. عصاره­های گیاهی به عنوان منابع بالقوه از این ترکیبات زیستی از اهمیت فراوانی برخوردارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه فعالیت ضدمیکروبی عصاره آبی و متانولی صمغ آنغوزه در شرایط آزمایشگاهی می­باشد. مواد و روش­ها در این مطالعه تجربی، فعالیت ضدباکتریایی عصاره­های آبی و متانولی آنغوزه به روش انتشار دیسک مورد ارزیابی قرار گرفت. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره­ها بررسی شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۵ انجام شد. یافته ها نتایج نشان داد عصاره آبی در مقایسه با عصاره متانولی فعالیت ضدمیکروبی بالاتری را داشته است، به گونه­ای که بالاترین میزان بازدارندگی در غلظت ۴۰۰ میلی­گرم بر میلی لیتر از عصاره آبی با قطر هاله عدم رشد ۲/۰±۳۰ علیه باکتری گرم مثبت باسیلوس سوبتیلیس مشاهده شد. کمترین مقدار MIC و MBC نیز به ترتیب در غلظت­های ۷۷/۰ و ۵۵/۱ میلی­گرم بر میلی­لیتر، برای عصاره آبی و علیه باکتری باسیلوس سوبتیلیس مشاهده شد. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که نوع حلال و روش عصاره گیری تاثیر بسزایی در اثرات ضد باکتریایی ترکیبات زیست فعال دارد. عصاره­های مختلف آنغوزه با داشتن فعالیت ضدباکتریایی مناسب علیه باکتری­ها به ویژه باکتری­های گرم مثبت، می­توانند به عنوان یک منبع امیدبخش در فرآورده­های بهداشتی و درمانی مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

Antibacterial activity ، Bioactive compounds ، Ferula assafoetida ، Minimum bactericidal concentration ، ترکیبات زیست فعال ، آنغوزه ، فعالیت ضدباکتریایی ، حداقل غلظت کشندگی