ارزیابی تاثیر تجویز داروهای بی هوشی زایلازین، دیازپام و میدازولام به روش داخل بینی در طرقه

استفاده از روش های آرام بخشی و بی هوشی ایمن و موثر در پرندگان زینتی به دلیل معاینات بالینی و پاراکلینیکی و همچنین اعمال جراحی با اهمیت است. در جراحی های معمول عمدتا، از داروهای بی هوشی به روش های داخل وریدی یا استنشاقی استفاده می شود. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر تجویز داروهای بی هوشی زایلازین، دیازپام و میدازولام به روش داخل بینی در طرقه است. تعداد ۱۵ طرقه بالغ از هر دو جنس با وزن (۲۰±۱۴۰) گرم در این مطالعه استفاده شدند. داروهای بی هوشی به صورت تجویز داخل بینی استفاده شد و سپس زمان بی هوشی، مدت زمان خوابیدن به پشت و برگشت از بی هوشی در هر پرنده اندازگیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که زایلازین به شکل معنی داری طول مدت زمان خوابیدن به سینه ی کمتری نسبت به میدازولام و دیازپام ایجاد کرده و بی هوشی سریع تری را فراهم می کند (P<۰.۰۵). اما اختلاف آماری معنی داری بین میدازولام و دیازپام در این شاخص مشاهده نشد. از لحاظ مدت زمان خوابیدن به پشت (طول مدت بیهوشی) زایلازین به طور معنی داری بی هوشی کوتاه مدت تری را نسبت به میدازولام و دیازپام ایجاد کرد و همچنین در خصوص طول مدت زمان برگشت از بیهوشی دیازپام با مدت زمان بیشتر اختلاف معنی داری را نسبت به دو ماده دیگر نشان داد (P<۰.۰۱). مطالعه حاضر نشان داد تجویز داخل بینی دیازپام با دوز ۱۳ میلی گرم بر کیلوگرم می تواند یک بی هوشی طولانی مدت و آرام بخشی قابل قبول به همراه به هوش آمدن مناسب در مقایسه با استفاده از هر یک از داروهای بالا به تنهایی در طرقه ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

بی هوشی ، دیازپام ، زایلازین ، طرقه ، میدازولام