بهره گیری ازنقاب سایه و توده زمین جهت ایجاد محدوده آسایش درمعماری اقلیم گرم و خشک

استفاده ازسایه وتوده زمین دراقلیم گرم و خشک ازعوامل موثردرتامین احساس اسایش گرمایی است درواقع اسایش گرمایی عامل اصلی شکلدهنده معماری مناطق گرمسیری است دریک سکونتگاه انسانی به عنوان یک پدیده انسان ساخت توجه به اقلیم با مکانیزم های سرمایش گرمایش موجب افزایش احساس ارامش و ارتقای سطح زندگی و نهایتا پایداری میگردد علیرغم اهمیت این موضوع دردوران اخیر توجه به اقلیم نادیده گرفته شده است درواقع بایدگفت درسالهای اخیر ساختن برای ساختن و نه ساختن برای زیستن مجالی را برای توجه به مقولاتی مهم و عمیق همچون آسایش حرارتی درمعماری و شهرسازی باقی نگذاشته است مقاله حاضر به بررسی معماری بومی مناطق با اقلیم گرم و خشک پرداخته و شاخصه نحوه ارتباط بنا با زمین و خورشید را تحلیل نموده تا راه کارهای مناسب سرمایش دربدنه معماری یا سرمایش ایستا بدست آیددراین مقاله تکنیک مورد نظر سرمایش ازطریق توده حرارتی زمین و استفاده ازسایه و فواید و راه های استفاده ازاین تکنیک ها باتوجه به نمونه های معماری بومی بازنگری میشود.

کلیدواژه ها:

آسایش گرمایی ، اقلیم گرم و خشک ، توده زمین ، نقاب سایه