حمایت از کودکان کار یا ممنوعیت کار کودکان

سلامت و رشد کودکان در گرو دسترسی آنان به آموزش و دنیای کودکانه شاد و مهیا بودن نیازهای اولیه زندگی و به دور از نگرانی ها و دغدغه های بزرگسالان است. لیکن، هنگامی که از دستیابی به حداقل های زندگی محروم باشند و فقر و ضرورت های زندگی و عوامل فرهنگی، مذهبی و محلی کودکان را به سمت کار و دست کشیدن از دنیای کودکی سوق دهد، این چالش مطرح می شود که آیا همگام با واقعیت های تلخ روزگار باید کار کودکان را بپذیریم و یا اینکه با مداخله تقنینی اشتغال آنان را ممنوع سازیم؟ به هر سو متمایل شویم، در سوی دیگر عدالت و داد را زیر پا خواهیم گذاشت. فقر و محرومیت و صرفا دلخوش کردن به ممنوعیت قانونی برای فرزندان ما نان و آب نخواهد شد و اگر افسار این اسب سرکش را رها سازیم کودکان ما در چنگال استثمار و کارفرمایان ظالم اسیر خواهند گشت. در میان کنشگران و مدافعان حقوق کودکان و دولت ها و سازمان های مردم نهاد، هر دو رویکرد طرفدارانی دارد که مقصد نهایی هر دو حمایت از حقوق کودکان است. ممنوعیت کار کودکان یا تجویز کار آنان در چارچوب سازوکارهای معین؟ مساله این است. تعیین حداقل سن کودکان برای کار، نظارت های موثر، تعیین استانداردهای حداقلی برای قرارداد کار آنها، حقوق و تعهدات و مسئولیت کودکان و تضمین های شایسته مسائلی هستند که با بررسی قوانین، ابزارها و روش های مختلف با بهره گیری از رویکردهای مطرح شده در سایر کشورها به صورت تطبیقی و متناسب با فرهنگ بومی می تواند در تبیین تمهیدات، قواعد و آثار و تبعات آن بسیار مفید و راهگشا واقع شود. باشد که فرشته عدالت چتر حمایت خود را بر سر کودکان ما بگستراند.

کلیدواژه ها:

حقوق کودک ، کودکان کار ، کنوانسون حقوق کودک ، سازمانبین المللی کار