بررسی میزان آسیب پذیری و نفوذ سایبری از طریق مهندسیاجتماعی و هک شخصیت کودکان

اهمیت و تاثیر رسانه ها در دنیای امروز موضوعی ناشناخته نیست. با این حال بررسی وضع کودک و حقوق او در برابر این فناوری شگفت و پر قدرت هنوز هم از جذاب ترین مباحث علمی و اجتماعی است. علاقه مفرط کودکان به رسانه ها، خصوصا تلویزیون، با توجه به تاثیر پذیری سریع و عمیق تر آنان و نیز اهتمام متقابل مالکان و مدیران بنگاه های عظیم رسانه ای برای سرمایه گذاری در تولیدات مربوط به سنین کودکی و نوجوانی، موجب بروز نگرانی هایی برای والدین و دیگر علاقمندان به سرنوشت بشر شده است. با این وجود، تاثیرات منفی و همچنین سواستفاده از این ابزار قدرتمند ارتباطی قابل توجه است. عدم آموزش کودکان، عدم کنترل سطح دسترسی، عدم آموزش والدین در حوزه سلامت سایبری کودکان و دسترسی آنها به موبایل، لبتاب و دیگر دستگاه های دیجیتال والدینشان که در آن اطلاعات حساس مالی، خانوادگی و.... وجود دارد می تواند طعمه مناسبی برای هکرها و سودجویان نامتعارف در فضای سایبری بوده و نیز تهدیدی برای اقتصاد و بنیاد خانواده باشد . همچنین، نفوذ یک هکر به خانواده و به خصوص شخصیت یک کودک میتواند آثار بسیار عمیق و جبران ناپذیری در روابط خانوادگی، اعتماد و دیگر شروط رشد کودک در یک خانواده اصیل ایرانی داشته باشد. از طرفی انزواگزینی و خیال پردازی، افت تحصیلی، آسیب فرهنگی و شخصیتی, پرخاشگری و تنش زایی، کاهش میزان مطالعه و بالاخره خمودی و زیان های جسمی و از طرفی دیگر امنیت اطلاعات و تاثیر پنهان مهندسی اجتماعی در نفوذ به شخصیت این کودکان و سواستفاده از عدم آگاهی کودکان از مهم ترین نگرانی های موجود است که در حوزه هایی مثل علوم اجتماعی و تربیتی، ارتباطاتو حقوق، امنیت اطلاعات در فضای سایبری مورد مطالعه قرار می گیرند. برای رفع این نگرانی ها، «نیاز به تدوین دستور کار آموزش خانواده ها و کودکان با مبانی امنیت سایبری» قطعی است و بدون تردید در این برنامه، آموزش مبانی امنیت سایبری، بخش های آسیب پذیر دستگاه های دیجیتال و همچنین تبیین وجود علم مهندسی اجتماعی و هک شخصییت کودک از طریق پلتفرم های ارتباطی و رسانه های اجتماعی برخوردار است. برای این منظور در حوزه امنیت سایبری خانواده ها هیچ اقدام موثر و قابل توجهی انجام نپذیرفته است. اما جوامع جهانی اختصاص موادی از «اعلامیه جهانی حقوق بشر» و «میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی» به این موضوع، «اعلامیه حقوق کودک» و مهم تر از آن «کنوانسیون حقوق کودک» نیز توجه خاصی به تبیین اصول حقوق کودک در برابر رسانه ها نشان داده اند. هم چنین اعلامیه ها، قطعنامه ها و مصوبات دیگری در سطح کشورها یا مناطق جغرافیایی در این باره وجود دارد. با این همه، به رغم مبانی و فرهنگ غنی دینی و ملی ما که در بردارنده متعالی ترین نگاه ها به کودک و پاسداشت منزلت و حقوق اوست، خلا آشکاری در زمینه قوانین حمایت آمیز از حقوق کودک در برابر حمله های سایبری و مهندسی اجتماعی وجود دارد. ادامه این خلا به هیچ وجه زیبنده ایران و نظام اسلامی نیست.